رژيم آخوندي در تلاش است تا هر طور شده آثار جام زهر در عراق را از روي خودش بردارد و يا تأثير آنرا كمتر كند. به همين دليل پاسدار قاسم سليماني سركردة نيروي تروريستي قدس و تعدادي از كارگزاران رژيم, قبل از انتخاب نخست وزير جديد عراق، تمام تلاش خود را به كار بردندكه مالكي را همچنان در دور سوم نگه دارند و در اين راستا از هيچ تلاشي فروگذار نكردند.
ولي واقعيت سرسخت تر از آن بود كه رژيم زهر خورده بتواند به آمال و آرزوهايش برسد و از آنجا كه رژيم آخوندي دلايل همه شكست هايش در عراق را مجاهدين مي داند، و طي 12سال گذشته به رغم اينكه از هيچ توطئه يي براي اخراج مجاهدين فروگذار نكرده است, دوباره ساز اخراج مجاهدين را كوك كرده است. ولي آخوندها بدليل جنايتها و مداخلاتي كه در عراق داشته و دارند و در نزد افكارعمومي عراقيان منفورند, نيات پليدشان را به صورت غير مستقيم و از زبان مزدوران عراقي خود مطرح مي كنند. به همين دليل در آشفته بازار عراق دو مزدور را كه عنوان نماينده پارلمان سابق عراق را يدك مي كشند، به خدمت گرفته است كه يكي از آنها (سامي العسكري رئيس ائتلاف باصطلاح وفاداري به عراق) گفته است: «اعضاي سازمان مجاهدين خلق با خواري عراق را ترك مي كنند»
و مزدور ديگرش را وادار كرده است كه بگويد: «هر کس رسانه هاي سازمان مجاهدين خلق را پيگيري کند در مي يابد که اين سازمان پيوسته جناياتهاي رسوا و وحشيگريهاي گروه تکفيري داعش در عراق را مورد ستايش قرار داده و مي دهد»
ولي فقيه زهرخورده به خوبي مي داند در دوراني كه در اثر سياست كثيف مماشات و تجارت كه ارتجاع و استعمار براي اخراج و نابودي مجاهدين بسيج شده بودند نه تنها نتوانستند هيچ غلطي بكنند, بلكه ايستادگي و پايداري حماسي مجاهدين الگوي مقاومت و ايستادگي براي مردم ستم كشيده و عشاير انقلابي عراق شد و نهايتاً به سرنگوني مالكي منجر شد. تا چه رسد به دوراني كه رژيم آخوندي به عنوان پدرخوانده داعش روي ميز بين المللي براي تعيين تكليف است و بازگشت به تعادل پيش در عراق از محالات است. بنابراين اين ياوه ها صرفا مصرف داخلي دارد و براي سرخ نگه داشتن صورت با سيلي است.
اين بخوبي روشن شده كه آنتي تز ولايت فقيه و بنيادگرايي و بربريت برخاسته از آن، اسلام دموكراتيك است كه توسط مجاهدين خلق ايران نمايندگي مي‌شود. اسلامي بردبار كه با اجبار و ارعاب و سربريدن و استبداد بيگانه است. اسلامي كه پيامش برادري، برابري, آزادي، رحمت و عدالت است و به همين دليل رژيم آخوندي از آن فراري است.
البته رژيم دائم در تلاش است تا با مارك داعش ديگران را از ميدان بدر ببرد و همزمان باندهاي تروريستي اش در عراق ، مانند عصائب، كتائب حزب الله ، 9 بدر و... با قتل عام مكرر زندانيان، انفجار مساجد (مثل انفجار مسجد مصعب بن عمير در ديالي عراق) و كشتار نمازگزاران در ابعاد وحشتناك, به قتل و غارت و ارعاب مشغولند.
آدمکشي و شقاوت گروه داعش در عراق و سوريه، کشتار ايزديها، سرکوب و تحقير مسيحيان و زنان و سربريدن خبرنگاران بيگناه در منتهاي قساوت توسط اين گروه، البته وجدان مردم جهان را جريحه دار کرده است, ولي
روشن است که رشد و گسترش جريانهاي افراطي و تروريستي و ضداسلامي مانند داعش ، قبل از هر چيز، ناشي از سلطه رژيم ايران بر عراق و سياستهاي سرکوبگرانه مالکي عليه اهل تسنن است. از اين رو، عليرغم مقابله با داعش بدون خلع يد از رژيم ولايت فقيه و باندهاي تروريستي اش در عراق، بي فايده است.
روشن است که رشد و گسترش جريانهاي افراطي و تروريستي و ضداسلامي مانند داعش ، قبل از هر چيز، ناشي از سلطه رژيم ايران بر عراق و سياستهاي سرکوبگرانه مالکي عليه اهل تسنن است. از اين رو، عليرغم مقابله با داعش بدون خلع يد از رژيم ولايت فقيه و باندهاي تروريستي اش در عراق، بي فايده است.
کانون افراطي گري و بنيادگرايي اسلامي در جهان امروز، تهران تحت حاکميت رژيم ولايت فقيه است. راه حل فرهنگي و ايدئولوژيک اين پديده شوم، تمرکز بر اسلام دموکراتيک است. آنتي تز بنيادگرايي و افراطي گري، يک برداشت بردبار از اسلام است که منادي برابري زن و مرد و مدافع آزادي، دموکراسي و حقوق بشر و خواستار عدالت اجتماعي است. اين اثبات شده كه خميني و خامنه اي و باندهاي جنايتکار وابسته به آنها نه مسلمانند و نه شيعه، بلکه دشمن اسلام و ساير اديان هستند.
خواستة مردم عراق كه در تظاهرات گسترده طي دوسال گذشته فرياد مي زدند, «ايران برّه برّه» يكي بيشتر نيست آن هم خلع يد از رژيم ولايت فقيه است.
آينده اين را بخوبي اثبات خواهد كرد كه بعداز اينهمه ويراني و كشتار رژيم متجاوز آخوندها در عراق ديگر جايي براي ملاهاي حاكم برايران, در عراق وجود نخواهد داشت. رژيم پابه گور آخوندي بايستي بساط خودش را جمع كند و نهايتاً مردم و مقاومت مردم ايران، اين رژيم را در تهران تعيين تكليف خواهند كرد و به زباله دان تاريخ مي اندازند.
بهمن عظيمي
مهر1393
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر