ریحانه جباری اعدام شد

ریحانه جباری اعدام شد - سخن روز - علیرضا یعقوبی

خبر کوتاه بود. ریحانه جباری هم به خیل قربانیانی پیوست که با قوانین بر آمده از دوران جاهلیت به اعدام محکوم شده بود.

هفته پیش بود که اعدام ریحانه با اعتراضات عمومی فعالان مدنی و حقوق بشر و تمامی ایرانیان آزاده به تعویق افتاد.

رژیم آخوندی که این روزها به چنبره بحرانهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گرفتار آمده است دچار چنان مخمصه ای شد که بفکر افتاد تا شاید با نمایش وساطت و سازش، «اجرای حکم» را خواست اخص «صاحبان دم» بخواند.

در پی عدم رضایت «صاحبان دم»، امروز ریحانه اعدام شد تا کراهت و زشتی پایبندی به قوانین مادون تاریخی و جاهلی بنام «قصاص» هر چه بیشتر در چشم انسان خردمند جلوه گر شود.

اجرای حکم ریحانه این واقعیت را به اثبات رساند که مبارزه همه آنهایی که گذار از دوران توحش را و قرون وسطی را برای ایران و ایرانی طلب می کنند، هدف مبارزه خود را نه برای عدم انجام «اجرای حکم قصاص» بلکه برای نابودی و نفی تمام عیار «حکم قصاص» و برچیدن و دفن کردن چنین حکمی بکار گیرند و این ممکن نیست الا در نخستین قدم با سرنگونی رژیم آخوندی و بنیادگرای مذهبی در ایران.

باید همه فعالان جامعه مدنی و حقوق بشر این امر را در صدر خواسته های خود قرار دهند که «قانون قصاص» بجا مانده از روابط عشیره ای و قبیله ای. تا «اصل قصاص» برپاست و عده ای بنام »صاحب دم» از جنان اقتداری برخوردارند که «مرگ» و «زندگی» یک انسان دیگر را با تصمیم خود رقم بزنند، همواره با چنین حوادثی روبرو خواهیم بود.

همواره روح و روان جامعه با نمایشاتی از نوع آنچه که چندی قبل در شهرستان نور مازنداران روبرو بودیم، سر و کار خواهد داشت. کشاندن «محکوم» پای چوبه های دار و ضجه و گریه و زاری و زانو زدن «خانواده قاتل» پای «خانواده مقتول» و فرو ریختن کرامت و ارزشهای انسانی در قالب استغاثه و خواهش و تمنا. البته این چیزی از عفو و گذشت آن مادر و یا خانواده که «صاحب دم» خوانده می شوند نمی کاهد، اما زبونی و خواری یک خانواده در مقابل حادثه ای که توسط یکی از اعضای آن ، رقم خورده است تا ابد پایدار مانده و تمامی کرامت و ارزش انسانی آنها را تحت تأثیر قرار داده و فرو می ریزد. جامعه ای چنین خوار و زبون مسلما فاقد هرگونه اراده ای برای «تغییر» خواهد بود و سکوت قبرستانی بر آن حاکم حواهد شد.
باید مبارزه برای نفی «اعدام» بعنوان یک حکم بجا مانده از دوران توحش را به یک مبارزه برای احیای کرامت انسانی تبدیل ساخت.

قوانینی همچون «اعدام»، «سنگسار»، «بریدن دست و پا» و «درآوردن چشم از حدقه» و در یک کلام اجرای آنچه که «قوانین شریعت» خوانده می شود، اید ملغی شوند. این قوانین امروزه تماما در کشورهایی به اجرا در می آید از قافله تمدن و پیشرفت عقب نگه داشته شده اند و همه این کشورها به «جهان سوم» تعلق دارند و متأسفانه همه آنها را کشورهایی تشکیل می دهند که اکثریات بافت جمعیتی آنها را مسلمانان تشکیل می دهند.
در سخن روزی دیگر درباره ضرورت «رنسانس» و یا «رفرم دینی» در اسلام بعنوان یگانه دینی در دنیای امروز که از رورزی تولد تا لحظه مرگ با انسان مؤمن و مسلمان ارتباط ارگانیک دارد، سخن خواهیم راند.

کوتاه سخن آنکه ضمن محکوم نمودن آنچه که «قوانین شریعت» خوانده می شود و تأکید بر مبارزه انسان متمدن با تمامی جنبه های چنین قوانینی بجا مانده از دورات توحش، اعدام ریحانه جباری را محکوم می کنیم و بر این اصل خدشه ناپذیر پای می فشاریم که تا رژیم بنیادگرای آخوندی برپاست، بازهم شاهد قربانی شدن «ریحانه» ها به بهانه اجرای «قوانین شریعت» خواهیم بود.