سمند عشق

غزل حماسی

*

سمند عشق *

سمند عشق تازد میر میدا ن تا چه پیش آ ید
کند جولان گری در قلب جولا ن تا چه پیش آید

بیا با ن تشنه لب دریا تهی از غرش امواج
بکن ای ابربارا ن زای توفان تا چه پیش آ ید

به گلبانگی قیامی کن به هم زن خواب دریا را
طنین انداز در صحرای سوزا ن تا چه پیش اید

سکوت دشت را بشکن تو با فریا د تندر ها
ببار ای ابر گوهر بار بارا ن تا چه پیش آید

بخوان شعر شکفتن تا چو مشعل شعله ور گردند
شقا یق های عا شق در بیا با ن تا چه پیش آ ید

شقا یق مظهر عشق است و پیک سرخ پیروزی
به پا س حر متش خیزید یا را ن تا چه پیش آ ید

هزارا ن زاغ در با غ شقا یق فتنه انگیزند
نوائی ساز کن ای مرغ خوش خوان تا چه پیش آ ید

امیدی هست بس ، در شوره زار نا امیدی، کار
گل امید را در دشت حرما ن تا چه پیش آ ید

سمند عشق را زین کن به تن شولا ی ایما ن پوش
بیا آ هنگ میدا ن کن خروشا ن تا چه پیش آ ید

سوارا ، تک سواری کن به قلب عرصه بید اد
تجلی ده خروش خشم توفا ن تا چه پیش آید

گذشت از برج کیوا ن داد درد آلود انسان ها
برس بر داد ای دادار دورا ن تا چه پیش آ ید

فروغی خوش نمی تا بد در این ظلمت سرا ای دل
برا ن ارا به ی خورشید رخشا ن تا چه پیش آ ید

غما ...، زنبیل شب خا لیست ازقندیل کوکب ها
به تا ب ای مهر عا لمتا ب تا با ن تا چه پیش آ ید

نوشت ( ادلی ) به برگ دفتر دل شعر آزادی
به خون پا ک سردارا ن ایرا ن تا چه پیش آ ید

میراسماعیل جباری نژاد
م - ادلی

ر یـشه در نـور

* ر یـشه در نـور *

موجم ، که به لـب سرود توفا ن دارم
رود م ، چو به سر هوا ی طغیا ن دارم
من شعشع تیغ آ ذرخشم ، نورم
صد ریشه در ا بـر نو بهـا را ن دارم

* عـروس گل *

ا بـر م که به لـب سرود بارا ن دارم
بر پهـنـه دشت تشنه لـب می با رم
من خوان دمن به سبزه می آ را یـم
بـر خان چمن عـروس گل می آ ر م

خوان = سفره
خان = سالار = بزرگ قبیله
خان چمن = کنایه از بلبل

میراسماعیل جباری نژاد
م -اُدلی