محمد زند
يكي از سر چماقداران نظام پاسدار قاسمي كه رابطه اش با دانشگاه به همان دوران چماق داري اش بر مي گرد، با سرآمدن دوره اش، لباس فرهنگي پوشيده و از موضع «كارشناس مسائل فرهنگي!!»سراز دانشگاه علم و صنعت در آورده و مي گويد: «اين دانشگاه روزهايي را سپري كرده است كه معلوم نبود فرداي آن روز جمهوري اسلامي باقي مي‌ماند يا خير. ما در آن سالها باور نمي‌كرديم كه بتوانيم روزي در دانشگاه نفس راحت بكشيم...روزي وضعيت دانشگاه علم و صنعت بدتر از داعش بود و مسعود و مريم رجوي در اين دانشگاه (همه كاره بودند). البته هنوز هم افراد فتنه‌انگيزي در دانشگاهها هستند كه به موقع سر در خواهند آورد كه از جمله آنها فتنه78 و 88 بود.»
واكنش مهره هاي ريز و درشت ارتجاع نسبت به دانشگاهها و اينكه دانشگاه مكان «علم» است و نه «سياست»، بيانگر ترس و وحشت آنها از اقبال اجتماعي مجاهدين است و البته اين نگراني بي دليل هم نيست. از سال 1382 كه رژيم خواب استان هاي 34 و 35 يعني عراق و سوريه و سلاح اتمي را ديده بود (البته با الطاف مماشاتگران تا حدودي هم به آن نزديك شد) و چون در آن موقع هماورد اصلي يعني سازمان مجاهدين در شبه كودتاي ارتجاعي ـ استعماري 17ژوئن و تشكيل پرونده قضايي و... براي خود كيسهها دوخته بود، رژيم فكر مي كرد كه توانسته خطر سرنگوني را از خود دور كند و آوردن احمدي نژاد هم به همين موضوع ارتباط داشت.
اما مجاهدين به يمن داشتن رهبري ذيصلاح, خط و استراتژي اصولي توانستند ميزي را كه رژيم آخوندي چيده بود به هم زده و اشرف را به كانون الهام بخش ايستادگي و مقاومت تبديل كنند:
- مجاهدين و ياران اشرف نشان كه توانستند با ايستادگي بر سر اصول توطئه كثيف ارتجاعي ـ استعماري را در هم شكسته و با افشاي فعاليتهاي مخفيانه اتمي رژيم, جهاني را هشيار كرده و از دستيابي رژيم وحشي و بنيادگراي آخوندي به بمب اتم لااقل تا به امروز جلوگيري كرده و ولي فقيه ارتجاع را مجبور كرده اند كه جام زهر اتمي را سر بكشد.
- خلق حماسه هاي 6 و 7 مرداد سال 88, 19فروردين سال 90 و نهايتا كهكشان زهره ثابت كرد كه مجاهدين بيدي نيستند كه با اين بادها بلرزند. و آن كه رفتني بود و از صحنه حذف شد, ديكتاتور دست نشانده آخوندي, مالكي جنايتكار بود كه اين روز ها نيز تظاهرات در عراق به خاطر دستگيري ومحاكمه اش بخاطر جنايت عليه بشريت ادامه دارد.
- از طرف ديگر قيام مردم ايران در سال1388عليه تماميت رژيم و شكستن طلسم ولي فقيه ارتجاع، كه عرصه را براي آخوندها تنگ كرد و هنوز از آثار كشندة آن مي نالند.
روند تحولات جهاني در خاورميانه و به خصوص در عراق و سوريه و تلاش رژيم براي كسب سلاح اتمي، اين رژيم را به لبه پرتگاه سرنگوني رسانده است و در شرايطي كه در تله اتمي گير افتاده, وضعيت منطقه طوري است كه رژيم آخوندي به عنوان مشكل اصلي منطقه روي ميز است، به عبارتي وقتي زمين سفت شده است اين پاسدار چماقدار مأيوسانه به جاي شاخ زدن(چون حال و رمقش را ندارد), جناح مقابل را نصيحت مي كند:
«... بايد بگوييم كه اين مسير به تركستان مي‌رود... برويد مذاكره كنيد اما اين را مي‌گويم كه كرامت با زانو زدن مقابل كامرون و امثال آن حاصل نمي‌شود.»
محمد زند- رزمگاه ليبرتي
مهر 93
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر