یک سیرک با تعداد نه چندان زیادی مُشتری، در عوض اما با دکور چرب و رنگهای زننده و یک کُمدی ایستاده که لطیفه هایش موضوعی جُز التماس توجه از شنوندگان خارجی نداشت، همه ی مضمون نمایش "روز قُدس" جمهوری اسلامی - یا آنچه که از آن بر جا مانده - را تشکیل می داد.
برگُزارکنندگان مراسم دولتی دیروز البته دلایل خوبی برای توضیح شکست تدارُکات خود و سر و ته گرفتن کاسه خالی "نظام" در برابر چشم مشهور "جهانیان" دارند. تقریبا از همان زمانی که طنین اولین شُعار "نه غزه، نه لُبنان – جانم فدای ایران" در خیابانهای تهران آواز گرفت، کرکره بُنگاه تبلیغاتی آنها نیز تا نیمه پایین کشیده شد. پیامی که تظاهر کنندگان در 27 شهریور 88 در قالب این شُعار ارسال کردند، به سادگی این بود که دُشمنان آزادی و حُقوق مردُم خود، دوستداران آزادی و حُقوق دیگران نمی توانند باشند.
از سوی دیگر، کارگردانان نمایش به دُرُستی می توانند اجبار به برگُزاری مراسم سال جاری زیر پرتو نامطلوب "بهار عربی" را به مثابه علت دیگر بی رونق بودن آن به ثبت رسمی برسانند. در حالی که آقای خامنه ای و دوستان با پُشتیبانی تمام عیار از دیکتاتور سوریه و ابراز نارضایتی از سرنگونی همتای لیبیایی وی در برابر هر گونه پیشرفت دموکراتیک در خاورمیانه صف آرایی کرده اند، گرفتن ژست پُشتیبانی از حل عادلانه مساله فلسطین، بیشتر شکلک زُمُختی از آب در می آید که نه قابلیت عرضه برای مصرف داخلی دارد و نه به کار مصرف خارجی می خورد؛ به ویژه آنکه فقط ده روز پیش از افتتاح سیرک خیابانی "مردُم مظلوم فلسطین" توسُط مسوولان "اُم القرا"، مُتحد استراتژیک آنها در "خط مُقدم مُقاومت"، آوارگان فلسطینی را در "لاذقیه" (غرب سوریه) از زمین و دریا به زیر رگبار توپ و گُلوله گرفته بود.
این همه شاید دلیل فاش گویی نادر رهبر جمهوری اسلامی پیرامون هدف اصلی "نظام" از معرکه گیری برای فلسطین را بتواند توضیح دهد. او روز پنجشنبه، 4 شهریور کارتهایش را اینگونه روی میز گُذاشت: "روز قُدس پُشتوانه امنیت کشور نیز است و هر ایرانی ای که روز قدس به خیابان می آید، در واقع به امنیت کشور و ملت و حفظ دستاوردهای انقلاب کمک کرده است."
آقای خامنه ای با تشریح رابطه ی مُستقیم بین "روز قُدس" و "امنیت کشور و ملت" در حقیقت بر آنچه که مُخالفان و مُعترضان در "روز قُدس" 88 به مُقابله اش رفتند، صحه گذاشته است. او تایید می کند که از غزه و لُبنان به عُنوان ابزاری برای تامین "امنیت" و حفظ غنیمتهای که گرفته، استفاده می کند.
مفهوم سیاسی سُخنان رهبر جمهوری اسلامی و صداهای دیگری که از زیر "خیمه نظام"، مراسم دولتی امسال را همراهی کردند، این است که خیزش 88 و "بهار عربی"، از این زاویه شکاف در امنیت "نظام" را پُر ناشدنی ساخته است
برگُزارکنندگان مراسم دولتی دیروز البته دلایل خوبی برای توضیح شکست تدارُکات خود و سر و ته گرفتن کاسه خالی "نظام" در برابر چشم مشهور "جهانیان" دارند. تقریبا از همان زمانی که طنین اولین شُعار "نه غزه، نه لُبنان – جانم فدای ایران" در خیابانهای تهران آواز گرفت، کرکره بُنگاه تبلیغاتی آنها نیز تا نیمه پایین کشیده شد. پیامی که تظاهر کنندگان در 27 شهریور 88 در قالب این شُعار ارسال کردند، به سادگی این بود که دُشمنان آزادی و حُقوق مردُم خود، دوستداران آزادی و حُقوق دیگران نمی توانند باشند.
از سوی دیگر، کارگردانان نمایش به دُرُستی می توانند اجبار به برگُزاری مراسم سال جاری زیر پرتو نامطلوب "بهار عربی" را به مثابه علت دیگر بی رونق بودن آن به ثبت رسمی برسانند. در حالی که آقای خامنه ای و دوستان با پُشتیبانی تمام عیار از دیکتاتور سوریه و ابراز نارضایتی از سرنگونی همتای لیبیایی وی در برابر هر گونه پیشرفت دموکراتیک در خاورمیانه صف آرایی کرده اند، گرفتن ژست پُشتیبانی از حل عادلانه مساله فلسطین، بیشتر شکلک زُمُختی از آب در می آید که نه قابلیت عرضه برای مصرف داخلی دارد و نه به کار مصرف خارجی می خورد؛ به ویژه آنکه فقط ده روز پیش از افتتاح سیرک خیابانی "مردُم مظلوم فلسطین" توسُط مسوولان "اُم القرا"، مُتحد استراتژیک آنها در "خط مُقدم مُقاومت"، آوارگان فلسطینی را در "لاذقیه" (غرب سوریه) از زمین و دریا به زیر رگبار توپ و گُلوله گرفته بود.
این همه شاید دلیل فاش گویی نادر رهبر جمهوری اسلامی پیرامون هدف اصلی "نظام" از معرکه گیری برای فلسطین را بتواند توضیح دهد. او روز پنجشنبه، 4 شهریور کارتهایش را اینگونه روی میز گُذاشت: "روز قُدس پُشتوانه امنیت کشور نیز است و هر ایرانی ای که روز قدس به خیابان می آید، در واقع به امنیت کشور و ملت و حفظ دستاوردهای انقلاب کمک کرده است."
آقای خامنه ای با تشریح رابطه ی مُستقیم بین "روز قُدس" و "امنیت کشور و ملت" در حقیقت بر آنچه که مُخالفان و مُعترضان در "روز قُدس" 88 به مُقابله اش رفتند، صحه گذاشته است. او تایید می کند که از غزه و لُبنان به عُنوان ابزاری برای تامین "امنیت" و حفظ غنیمتهای که گرفته، استفاده می کند.
مفهوم سیاسی سُخنان رهبر جمهوری اسلامی و صداهای دیگری که از زیر "خیمه نظام"، مراسم دولتی امسال را همراهی کردند، این است که خیزش 88 و "بهار عربی"، از این زاویه شکاف در امنیت "نظام" را پُر ناشدنی ساخته است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر