بر خلاف تمام محاسبات

منشور وارسته: بر خلاف تمام محاسبات

(پارادایم مقاومت سازمان یافته در کانون توطئه جهانی)

بخش اول

پایان پرونده ننگین 17 ژوئن 2003 (علیه جنبش آزادیخواهانه ملت ایران توسط قوه قضائیه فرانسه به تاريخ 16 سپتامبر 2014 (23شهریور)، نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران محسوب می شود. با توجه به بطلان تمام اتهامات شیطان سازی رژیم با همکاری قدرتهای غربی علیه عالیترین مصالح ملی مردم ایران، و پیروزی عدالت بر ارتجاع - استعمار، فرصت را مغتنم شمرده و به اختصار به وجوه استراتژیک این کارزار عظیم مي پردازيم تا آنچه طی نزدیک بر پانزده سال بر این مقاومت گذشت برای ثبت در تاریخ روشنگری شود، چرا که گذشته چراغ راه آینده است. ضروری است در بررسی سه مؤلفه را مد نظر گرفت:

الف: نقش رژیم در سازماندهی توطئه (هم استراتژی هم تاکتیک)

ب: نقش قدرتهای جهانی(استعمار نو) در بسط توطئه:

قرار دادن نام مجاهدین خلع‌‌سلاح شده‌ی در محاصره‌ی دشمن در لیست سیاه تروریستی قدرتمندترین دولتهای دنیا و هجوم به مقر مقاومت در پاریس و دستگیری رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقامت و یاران ایشان. بمباران پایگاهای مقاومت در جوار خاک میهن. همکاری نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در بسط توطئه.

ج: پارادایم حرکت مقاومت در کانون توطئه جهانی: نقش خانم رجوی در کارزار جهانی، ارتقاء جایگاه شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین در کانون تحولات منطقه ای.

نقش رژیم در سازماندهی توطئه ( هم استراتژی هم تاکتیک):

به درستی این استنباط وجود دارد که دیکتاتورها همیشه در پی تضعیف و نابودی رقیب هستند تا خود را قوی جلوه دهند. این حکم شامل حال نظام ولایت مطلقه فقيه نیز می شود. بی ثباتی نظام استبدادی ولایت خامنه ای و ماهیت ارتجاعی و بنیادگرای الیگارشی دینی، و بدلیل حضور مقاومت سازمان یافته در جوار خاک میهن، باعث شده که تهدید فروپاشی همواره دغدغه اصلی اين رژيم باشد و طبیعی است که به خنثی کردن تهدید اصلی خود روی آورد. در راستای شکل گیری اهداف شوم خامنه ای و شرکاء، ترسیم خطوط گفتمان استراتژی بقا و دکترین امنیت ملی رژيم، قابل تعمق است.

عقبه استراتژیک بقا در رژیم:

1- مصادیق بی ثباتی

در بررسی و ترسیم مدل بی ثباتی در الیگارشی دینی، ابتدا نیاز به توضیح است که از نظر بسیاری از پژوهشگران مسائل اجتماعی و اقتصادی، بی ثباتی دارای علل ساختاری (1) و علل فوری (2) است. علل ساختاری معطوف به ریشه ها و زمینه هایی است که بستر وقوع پدیده اجتماعی هستند. بطور مثال اقتدار گرایی (ولایت خامنه ای)، از علل ساختاری بی ثباتی است. علل فوری به سادگی قابل رؤيت نیست. مثلا در صورت بروز علت فوری چون مرگ دیکتاتور یا جرقه ای چون خود سوزی جوان سبزی فروش در تونس، بی ثباتی فوران می کند و راه می برد به بهار عرب.

در مدل بی ثباتی در یک نظام سیاسی مؤلفه های ذیل قابل توجه می باشند:

افزایش جمعیت، وضعیت اقتصادی و اجتماعی، محرومیت سیاسی، کیفیت حکمرانی، شاخص امنیت، محیط زیست، ومناقشات همسایگی، از جمله عوامل بی ثباتی در هر نظامی تلقی می شود.

با توجه به شاخص های موجود، روند عوامل امنیت سوز و بی ثباتی در حاکمیت آخوندها عبارتند از:

ساختار اقتصاد بیمار و رانت خواری که راه می برد به فساد اقتصادی که مترادف است با ثروتهای صوری. نتیجه بلافصل آن در فساد سیاسی انباشته شده که به لحاظ اتودینامیک محصول آن بی ثباتی و فرسایش کل نظام می باشد. مضاف بر آن بایستی تحریمهای بین المللي و ایزولاسیون جهانی را نیز افزود. بطور مشخص در ارتباط با فساد مالی، دولت با وضع قوانین و مقررات اقتصادی و ایجاد تبصره های گوناگون، زمینه را برای رانت جویی و فساد بیشتر فراهم می کند. نخبگان سیاسی در الیگارشی دینی در نهادها و قوانین اساسی در راستای منافع خود دستکاری می کنند و براي جلب افکار عمومی دست به فریب مردم در اشکال مختلف می زنند.

با عنایت به مباحث فوق، رژیم استبداد دینی در میهن تحت اشغال آخوندها، از فقدان مشروعیت در عذاب است. مهمترین شاخص ظهور فقدان مشروعیت نظام ولایت فقیه، استفاده مستمر از قوای قهریه برای وادار کردن ملت به قوانین مافوق تصور ارتجاعی و قرون وسطائی است. لذا در وضعیت فقدان مشروعیت، بقای مستبد نتیجه مقبولیت و پوپولیست بودن آن نیست. بلکه متکی برفضای رعب و وحشت و ترس شهروندان در قبال سرکوب خشن و عریان است. به عبارتی در قاموس مستبدین این منطق وجود دارد که تا زمانیکه حکومت قادر باشد از دستگاه های سرکوب خود برای قلع و قمع مخالفت ها و تلاشهای اپوزیسیون برای تصرف قدرت استفاده کند، باقی می ماند. افزایش موج اعدام و نقض مکرر حقوق بشر، از اسید پاشی به چهره زنان بی دفاع تا اعدام غلامرضا خسروی بجرم حمایت از مجاهدین خلق ایران و به دار آويختن زن جوان قهرمان ریحانه جباری در ایران ناشی از وحشت از فروپاشی است، که گریبانگیر نظام ولایت فقیه شده است.

افزون بر معضلات سیاسی و اقتصادی- اجتماعی در رژیم، درگیری مردم با عملة جور و ستم، خود بیانگر عمق و ژرفا یافتن هر چه بیشتر شکاف میان توده های تحت ستم و حاکمیت است. دل کندن و فاصله گرفتن مردم ازح اکمیت ملاها پر دامنه است و از طرفی پیکار و تضاد در طیف نخبگان رژیم بدلیل بن بست سیاسی موجود که ریشه در ماهیت نظام ولایت فقیه دارد، جز لرزان شدن خیمه عمود نظام و بی ثباتی مطلق که مسیر فروپاشی را تسهیل می بخشد پاياني برایش متصور نیست. به عبارتی، از نظر تئوريک، رفتار نظام ولايت فقيه در ايران پاتريمونيال (پدرسالار) يا به عبارتی «رأس محور» است. يعنی قواعد بازی توسط ولی فقيه در بالا تعريف و به پائين القاء می شود. از طرفی، تجربه تاريخ نشان می دهد که رژيمهای متکی بر يک ايدئولوژی واحد نمی توانند در طولانی مدت برای نظام سياسی خود ثبات و يکپارچگی تضمين کنند. زيرا بر اثر شرايط متحول و پيچيده زمان و رشد جبری ارتباطات بين المللی، از درون و برون با تعابير و تفاسير متفاوت مواجه می شوند. بطور مثال گرچه جهان بينی ملاها در رژيم استبداد دینی متکی بر يک نظريه واحد است و آبشخور ايدئولوژيک آنها يکی است، ولی همان ديناميسم دوران و زمان موجب می شود که جناحهای مختلفی درون آن رشد کنند. به تعریفی تفسیر متفاوت باندهای رژیم از انباشت سرمایه و بازار آزاد اقتصادی، آنها را به سمت مواضع متفاوتی سوق می دهد. البته رشد تضادها و مناقشات درونی محصول کارزار مقاومت سازمان یافته، تحول در افکار عمومی و منعکس کننده نارضایتی در تمامی نهاد های جامعه است و این دغدغه از دید تمام جناحهای رژیم مترادف با به صدا در آمدن زنگ خطر سرنگونی است. به تعریفی پاشنه آشيل نظام نيز همين ايدئولوژی متحجری استکه نظام استبداد دينی بر پايه آن شکل گرفته است. باتوجه به همين خصيصه مشترک ايدئولوژی است که جناحهای حاکم در رژيم، در حفظ اختناق و سرکوبگری، در داخل کشور و نيز صدور تروريسم و اعمال فشار عليه مقاومت مشروع و شاخص اصلی آن در اشرف و ليبرتی به مثابه اصلی ترين و جدی ترين تهديد استبداد دينی، تشريک مساعی دارند.

طبق برآورد دیکتاتوری مذهبی، علت اصلی بی ثباتی در دوران خاتمی، منازعات نخبگان و افزایش رقابت در طیف باندهای درونی و در دوره احمدی نژاد، فقدان حاکمیت قانون و فرهنگ سیاسی انحصار طلبی و رشد تضادهای جناحی عنوان شده است. آخوند روحانی رئیس جمهور رژیم با اقرار به روند بی ثباتی درایران، دغدغه خود را اینگونه بازگو می کند که: «ثبات مهمترین اصل برای تحقق توسعه و رفع مشکلات کشور است. منابع درآمد دولت یا از محل نفت است یا از مالیات و عوارض تأمین می شود و اگر رونق و ثبات در کشور نباشد، (به دلیل تحریم های اقتصادی غرب برای توقف پروژه اتمی رژیم)، و با دنیا رابطه نداشته باشیم (مقدمه سازی برای توجیه مذاکره با آمریکا)، این منابع تأمین نخواهد شد.» (3) وی با تأکید بر رشد تناقضات درونی در طیف نخبگان رژیم، هشدار می دهد که: «اگر با یکدیگر در گیر شویم و هر کس تریبون یا رسانه ای در اختیارش باشد و این جناح علیه آن جناح بد اخلاقی و تهمت روا دارد و اخلاق و فرهنگ حاکم نباشد، هیچ وقت به ثبات دست نخواهیم یافت.»(4)

البته این روند خود به خودی نبوده بلکه ناشی از یک سری پارامترهایی است که در رأس آن ها بحران ناشی از تحریم ها است که بدلیل روشنگری مقاومت ایران به رژیم تحمیل شده است. چرا که در دنیای امروز قدرت سیاسی منشأ اقتصادی دارد و نظام ولایت فقیه نیز از این امر مستثني نیست. روزی که شورای ملی مقاومت نیات شوم رژیم در دستیابی به تسلیحات اتمی را فاش ساخت، مهمترین ضربه استراتژیک را به استبداد ولایت فقیه وارد کرد. البته برملا شدن اهداف جنگ طلبانه و ضد بشریت معاصر توسط مقاومت ایران، ناشی از احساس مسئولیتی است که این جنبش نسبت به منافع ملی ایران و صلح جهانی دارد. همینطور روشنگری در خصوص نقض بلاوقفه حقوق بشر در حق شهروندان ایرانی، که در سطح بین المللی موجب برملا شدن ماهیت ضد انسانی این نظام شده است. می گویند حوزه مانور فریب و نیرنگ تا زمانیکه افشا نشده وسیع است، اما به مجرد آنکه مواجه با روشنگری میشود نه تنها محدود مي شود بلکه بدلیل صدمه ناشی از آن در پی ایجاد بحران یا فریب مجدد بر مي آيد. روی کار آمدن روحانی با نقاب چهره معتدل که خواهان حل و فصل بحران اتمی و لغو تحریمهای جهانی است نیز محصول بلافصل سیاستهای فریبکارانه است. البته نقش روشنگرانه جنبش سازمان یافته در سطح بین المللی، عمق استراتژی رژیم را با تضاد لاعلاجی مواجه ساخته است.

با عنایت به ضربات استراتژیک جنبش سازمان یافته به ولایت فقیه، و قرار گرفتنش در پرتگاه سقوط، رژيم راه حل را در نابودی شورای ملی مقاومت و نیروی محوری آن سازمان مجاهدین خلق ایران می یابد.

در این راستا رژیم با اتخاذ تاکتیک در دو حوزه به ترسیم توطئه های خود می پردازد:

الف: در حوزه تروریسم وجنگ روانی (شیطان سازی). ب: در حوزه بین المللی (پیوند با استعمار نوو محدود کردن عملکرد مقاومت در خارج از کشور).

الف : در حوزه تروریسم:

رژیم با استفاده از ایادی خودش در کشور همسایه عراق که در رأس آن عمله ارتجاع نخست وزیر وقت نوری المالکی حضور داشت، با سود جويی از اهرم های قدرت، با حد اکثر توان به اشرف که پایگاه مقاومت در جوار خاک میهن بود، و همینطور در زندان لیبرتی در بغداد، توانست ضربه بزند. بیش از 27 حمله ناجوانمردانه محصول همين خط بود، و در این راستا شهدای گرانقدری را نيز بر سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت تحمیل نمود. اما معضل بزرگی که رژیم در آن افتاده مانند ماسه های روان، زمین را زیر پایش سست کرده است. این است که حمله و هجومهای وحشیانه ای که بواسطه مزدورانش در عراق انجام داده است از یکسو و پایداری و مقاومت ساکنان اشرف و لیبرتی در برابر این وحشیگری ها از سوی دیگر، شگفتی و حیرت مردم ایران را برانگیخته و آنان را در نظر مردم ایران به الگوهایی والا تبدیل کرده است. (5)

تاکتیک شیطان سازی:

رژیم در وحشت از حضور مقاومت ایران در مقابل اهداف شوم و نیات پلید خود، و به منظور دور کردن و فاصله انداختن میان نسل جوان و مقاومت سازمان یافته آن با تمام امکانات دولتی توطئه و دسیسه در زیر چتر شیطان سازی را تدارک می بیند. تماميت دستگاه تبلیغاتی و مالی رژیم در خدمت یک مشت افراد شیادی است که بیش از سه دهه است ملت را اسیر خزعبلات سیاسی و فرهنگی خود کرده اند. سمت دادن اين دستگاه در جهت بی اعتباری مقاومت ایران امری است که فقط از فاشیست مذهبی بر مي آید. تلاش در مخدوش کردن چهره این جنبش با هدف دور ساختن مردم از پیوند با قاصدان انقلاب دمکراتیک ایران سياستي استتا حركت مردم به سمت راه گشای واقعی و مبارزاتی، که طالب آزادی و استقلال میهن است، را مانع شود. رژيم بر اين باور است كه وقتی ارزشهای یک جنبش را مسخ و بی محتوا سازد، دیگر نمی توان انتظار وصل نیروی پیشرو با نسل جوان را داشت. در واقع تاکتیک رژیم ایجاد خلاء در حلقه واسطه بین تهدیدات بالقوه و بالفعل است. سؤال اینکه چه عاملی این بالقوه را به بالفعل تبدیل می نماید؟ شورای ملی مقاومت و نیروی محوری آن، سازمان مجاهدین خلق به دلیل تهدید اصلی نظام، افکار عمومی را با خود همراه دارد با چنین پشتوانه محکمی و با فدای حد اکثرِ یکصدو بیست هزار قهرمان مجاهد که جان خود را فدیه آرمان آزادی و رهایی ایران کرده اند، قادر است که تهدید سرنگونی را عملی سازد. قلب مسئله نیز در همین است. برنارد لوین، درکتاب دور نمای زمان و اخلاق مینویسد: « یکی از روشهای اصلی برای از بین بردن اخلاق از راه رعب و وحشت، به ترتیب زیر امکان پذیر است:

شخصی را در مقام تردید نگاه دارید که از موضع فکری خود نا آگاه بوده و نداند در انتظار چه چیزی باید باشد. افزون بر آن اگر دو دلیهای میان انظباط سخت و برخورد مطلوب با زندگی، با انتشار اخبار متضاد همراه باشد به گونه ای که فرد در موقعیتی نا معلوم قرار گیرد، در آن صورت در شناخت راهی که او را به مقصود نزدیک، یا از آن دور می سازد، دچار سرگردانی کامل خواهد شد. در چنین شرایطی حتی کسانی که دارای آرمان مشخص بوده و برای هر گونه خطر کردن آمادگی داشته باشند، بر اثر تضاد درونی خود، نسبت به آنچه باید به انجام برساند، دچار تزلزل می شود.»

بله لباس تخیل و افترا پوشاندن بر جامه مقاومتی استوار و خونبار فقط شایسته غاصبان حق حاکمیت مردم ستم کشیده ایران است. برهمین سیاق، در کارزار شیطان سازی، از بریده های سازمان مجاهدین خلق تا چهره های خائن به این جنبش همه و همه با هدف مخدوش کردن چهره مقاومت در جهت تقویت عمود خيمه نظامبه کار شیطان سازی مشغول هستند. این وادادگان همواره در پی آن هستند تا هویت خود را با دشمن خود تعریف کنند. بدون وجود دشمن، علت وجودي و هویت خویش را نیز از دست می دهند. این شامل حال ایادی رنگارنگی است که زیر چتر مبارزه افشاگرانه عليه مقاومت، از سوی رژیم در خارج از کشور سازماندهی شده اند. لذا کارخانه دشمن تراشی علیه شورای ملی مقاومت نباید یک لحظه تعطیل شود. البته نحوه تنظیم رابطه رژِیم با مقاومت آزادی ستان مردم ایران، خود بهترین بینه وحشت رژیم از جنبشسازمانیافته است. اما از آنجائیکه شورای ملی مقاومت و نیروی محوری آن سازمان مجاهدین خلق ایران در طرف درست تاریخ قرار دارند، و بالعکس رژیم غرقه در بحران مشروعیت و بی ثباتی در انتهای باند فرودگاه قرار گرفته، بی شک به هر خس و خاشاک و به هر شانتاژ و تهدیدی متوسل می شود تا برای استوار ساختن مبانی امنیتی خود، تهدید اصلی خود را خنثی کند.

در بخش دوم به نقش قدرتهای جهانی(استعمار نو) در بسط توطئه می پردازیم.

Structural cause – (1)

Immediate cause – (2)

(3)- سخنرانی روحانی در ایلام، اطلاعات بین الملل، 19 اردیبهشت 1393

(4)- سخنرانی روحانی در ایلام، اطلاعات بین الملل، 19 اردیبهشت 1393

(5)-اصول هرگز به محاصره در نخواهد آمد، سایت الوطن، فلسطین، 21/8/1393

گفتگوهای جاری هسته ای در وین

گفتگوهای جاری هسته ای در وین - سخن روز - علیرضا یعقوبی

در وین گفتگوهای گروه ۱+۵ با رژیم آخوندی بر سر فعالیتهای مناقشه برانگیز آن درپشت درههای بسته در جریان است.

این دور از گفتگوهها نهایتا تا فردا به پایان خواهد رسید و طرفین باید بنا به زمانبندی معین شده به توافق نهایی دست یابند، اما دستیابی به توافقی که برطرف کننده نگرانی جامعه جهانی از جهتگیری نظامی فعالیتهای هسته ای رژیم آخوندی باشد و از طرف دیگر حق رژیم آخوندی را برای ادامه فعالیتهای هستهای محفوظ بدارد، بسیار سخت و بعید بنظر می رسد.

آنچه که در وهله نخست رسیدن به هرگونه توافق و اصولی را در هاله ای از ابهام قرار می دهد، فعالیتهای هسته ای رژیم در سایتهای مخفی آن است که بنا به توافقات قبلی، کارشناسان آژانس بین المللی انرژی هسته ای می بایستی فرصت و اجازه بازدید از آنها را می یافتند که بنا به گزارش اخیر مدیرکل آژانس، رژیم آخوندی تسهیلات لازم را برای ورود کارشناسان آژانس به این دو سایت را فراهم نیاود. یعنی تا زمانیکه آژانس نتواند صلح آمیز بودن فعالیتهای هسته ای رژیم آخوندی را بطور کامل تائید کند، سخن از هرگونه «توافق جامع» در واقع بنوعی «معامله پنهانی» بین طرفین قلمداد خواهد شد. در صورت تحقق چنین شقی، مسلما چه رژیم آخوندی و چه آمریکا بعنوان طرف اصلی گفتگوها با تضادها و چالش هایی روبرو خواهند بود که فائق آمدن بر آنها بسیار سخت و دشوار می باشد.

تبعات هرگونه «معامله» و «توافق پنهانی» آنقدر برای طرف سنگین خواهد بود که ورود به آن جز اتلاف وقت، چیز دیگری بهمراه نخواهدداشت.

هرگونه «توافق جامع» باید دربرگیرنده و متضمن راهکارهایی باشد که کارشناسان آژانس انرژی هسته ای در هر زمانی که اراده کنند، بتوانند بطور سرزده تمامی سایتهایی را که در آن فعالیتهای مشکوک هسته ای صورت گرفته و می گیرد، مورد بازدید قرار دهند.

اینکه خامنه ای فتوای «حرام بودن سلاح هسته ای» و استفاده از آن را صادر کرده است، تنها موجب انبساط خاطر هر ناظر آگاه و یا کارشناسی است، چرا که اولا «فتوا»ی یک آخوند بلحاظ حقوقی، فاقد وجاهت لازم است بالاخص اگر شخص فتوا دهنده خود یک طرف دعوا و ذینفع در مناقشه باشد و ثانیا چگونه است که یک رژیم سالیانی را برای فعالیتهای صلح آمیز هسته ایش، سختی و رنج و مرارت ناشی از تحریمها را به مردم کشورش روا می دارد و درهای سایتها و محل هایی را که در آن به فعالیتهای هسته ای مشغول است بر روی کارشناسان آژانس بین المللی انرژی هسته ای نمی گشاید؟

همانگونه که در خبرها آمده است، طرفین بدنبال تمدید مدت مذاکره هستند. این نزدیکترین و ممکن ترین شق ممکن در شرایط حاضر است، چرا که رژیم آخوندی و بالاخص باند ولی فقیه آن حفظ شرایط موجود را در دعواهای درونی رژیم، برای خود یک پیروزی تلقی خواهد کرد. سپاه پاسداران بعنوان مهمترین نهاد قدرت در ایران امروز، در حفظ شرایط موجود منافعی دارد که بعید بنظر می رسد که بخواهد از آن چشم پوشی کند.

از طرف دیگر آمریکا در عراق و سوریه و افغانستان درگیر با مسائل عدیده ای است که بعید بنظر می رسد تا پایان دوره ریاست جمهوری اوباما بخواهد با چالش اتمی رژیم بطور جدی درگیر شده و جبهه جدیدی علیه رژیم آخوندی بگشاید.

بنا به دلایل ذکر شده در بالا انتظار می رود که فردا در پایان گفتگوها، طرفین تنها برای ادامه گفتگوها به توافق رسیده و آن را رسما اعلام دارند.

يك گام عميق تربه پيش در باتلاق

رژيم ولايت فقيه در بد مخمصه اي گير كرده است و در گرداب حادثه ها و مشكلاتي كه كه از هر طرف گريبانش را گرفته و او را بسوي سرنگوني و نابودي ميكشانند دست و پا ميزند  و بسوي سرنوشت همه  رژيم هاي ضد خلقي و ضد تاريخي ديگر يعني زباله دان تاريخ،  روان است. سرنوشتي كه بنا بر سنت تكامل براي همه رژيم هاي ضد مردمي دير و زود دارد ولي سوخت و سوز ندارد. اگر در جنگ اول خليج فارس در سال 70 توانست با حيله وتوطئه تضاد اصلي منطقه را كه خودش بود بر روي عراق بچرخاند و به مدت 12 سال ديگر از سرنگوني خودش جلوگيري كند و يا در سال 82 در جنگ دوم خليج با انحراف تضاد اصلي منطقه از روي خودش بر عراق بيش از 10 سال ديگر با حداكثر سركوب و خفقان داخلي و  اعدام هزاران تن و زنداني كردن صد ها هزار تن ديگر و صدور تروريسم در اقصي نقاط خاورميانه و شمال آفريقا از عراق و سوريه و لبنان گرفته تا يمن و سودان و سومالي و بحرين  از سرنوشت محتوم خود ، سرنگوني ، بگريزد حالا ديگر گير افتاده است . مشكلات و تضاد هاي داخلي ، فقر فزاينده و غير قابل باور مردم فقير و محروم ، سركوب و اعدام هاي علني كه اينك دافعه عظيم اجتماعي را برانگيخته ، شكاف گسترش يابنده خامنه اي – رفسنجاني كه جنگ گرگ ها را به اوج غير قابل برگشتي رسانده ، سركشيدن جام زهر اتمي كه باعث شده رژيم در مذاكرات اتمي با ذلت و خواري  در مقابل پنج به اضافه يك به التماس و زاري بيفتد تا آنجا كه حاضر به امضاي قراردادي چون قراردادهاي ننگين گلستان و تركمانچاي بيفتد كه امروزه ورد زبان دلواپسان هم شده است  جبهه داخلي اش را در ضعيفترين وضعيت 33 ساله اخير قرارداده . در جبهه خارجي نيز صدور تروريسمش با افشاي جنايات و ترور ها و باج دادن ها و مزدور خريدن ها  از جيب مردم محروم ايران اينك در تمام خاورميانه و جهان با مخالفت فزاينده عمومي مواجه شده . در يمن تظاهرات مردمي در بسياري مناطق عليه مزدوران حوثي اش در جريان است . در عراق و سوريه و لبنان جنگ رو به گسترش عمومي با مزدوران و تروريست هايش و توطئه هايش رو به افزايش است . در مصر و تونس و ليبي تيغش ديگر نميبرد بلكه دارد با تيغ مخالف بريده ميشود. اينك همه جا بحث اين است كه داعش پسرخوانده ولايت فقيه است و خانم مريم رجوي به درستي گفت كه رژيم خميني  پدر خوانده داعش است .. چيزي كه رژيم ولايت فقيه سالها سعي در واژگونه جلوه دادنش داشت. طالبان و القاعده را حمايت ميكرد و پول و سلاح و همه گونه كمك ديگري ميكرد و آنجا كه لازم بود ضد آنها موضع ميگرفت و مماشات چي هاي بين المللي هم گوش و چشمشان را مي بستند. حالا ديگر آن دوران گذشته است و كفگيرحكومت آخوند ها با سياست از اين ستون به آن ستون فرج است ديگربه ته ديگ خوده است
در چنين شرايطي تبليغات مهاجم و دجالگرانه و فريبكارانه رژيم كه تلاش ميكرد از موضع قدرت همه چيز را برجامعه سركوب شده حقنه كند تبديل به نگراني و دلهره و ترس  مستمر از سرنگوني شده است بطور مثال درداخل كشور پس از مقاومت جانانه زنان در برابر اسيد پاشي و انعكاس انفجار آميز آن جنايات آخوند ها چنان دافعه اي عليه رژيم ايجاد شد كه سران حكومتي حتي خونخواراني مثل برادران لاريجاني نيز به محكوميت آن جنايت كه جهان را في الواقع شوكه كرد را نيز  وادرار كرد كه عليه آن موضع بگيرند اگر چه خود باعث و باني آن بوده اند . اين چنين واكنش جانانه اي از زنان ايراني را خانم مريم رجوي به درستي در يك جمله ” رژيم خامنه اي از زنان ايراني شكست خورده است ”  بيان كرد و في الواقع ديگر قادر نيست كه آب رفته دوران يا روسري يا توسري را به جوي باز گرداند . حالا ديگر بايد عمامه خود را سخت بچسبد كه باد نبرد چون طوفان هر لحظه شديد تر ميشود .
در خارج نيز مزدوران و مواجب بگيران آخوند ها نيز در سايت هاي ريز ودرشت خود به دست و پا افتاده و  به هر دروغ و تهت و جعل و پركاهي چنگ ميزنند تا از موضع دفاعي و استيصال  بگويند كه نه،  ما پدر خوانده داعش نيستيم، ما با اسيد پاش نيستيم . اين بيانگر اين است كه رژيم تا كجا در باتلاق سرنگوني گير كرده است
درخارج كشور بعلت منفوريت شديد رژيم در بين ايرانيان براي ايز گم كردن براي مزدورانش قانوني دارد براي اين كه خود را  ظاهرا محالف نشان دهند و  ميگويد هشتاد درصد يا نود درصد  ضد مجاهدين بنويس . ده بيست درصد هم عليه من...منجمله يكي از سينه چاكان و مواجب بگيران رژيم با پيروي از همان دستورالعمل در سايت وزارت اطلاعات ، اينترلينك ، 930808 نوشته است:
”حال که به نظر مي‌رسد که برنامه هسته‌اي کارائي خودرا بعنوان يک بهانه براي حمله به ايران در حال از دست دادن است، چون ايران و آمريکا به توافق در باره برنامه هسته‌اي نزديک شده‌اند، اپوزيسيون همسو در جستجوي بهانه‌اي جديد براي تحريک بر ضدّ ايران ميباشد.يک بهانه جديد براي جو سازي جنايات اخير اسيد پاشي بر صورت خانم‌ها در اصفهان است، که باعث انواع و اقسام اتهامات شده است، و مستمسک ديگري است براي ضدّ--مسلمانان تا فحاشي‌هاي خودرا بر ضدّ مردم مسلمان و اسلام از سر بگيرند. هدف اين مقاله پرداختن به جنايت اسيد پاشي نيست، اما اپوزيسيون همسو بدون مدارک معتبر ادعا مي کند که اسيدپاشي کار نيروهاي مذهبي است، جمهوري اسلامي و آيت‌الله علي‌ خامنه اي آن را سازماندهي کرده اند، اساساً اسيدپاشي محصول طبيعي اسلام است- -"اين اسيد، اسيد اسلام است،" آنطور که يکي‌ از وبسايت‌هاي اپوزيسيون اعلام نمود-- و ادعا‌هاي باطلتري از اين نوع. تا آنجا که نگارنده اطلاع دارد، تا پيش از چهار قرباني اخير اسيد پاشي در اصفهان، حتي يک مورد وجود نداشته که به بهانه "دفاع از اسلام" فردي در ايران قرباني اسيد پاشي شده باشد. ”به اين مواجب بگير رژيم بايد گفت اين كه تو تا آنجا كه به زعم خودت سعي ميكني اطلاع داشته باشي باد هوا و خواب و خيال و فريب است. واقعيت روي زمين در شهرهاي اصفهان، كرمانشاه، تهران دهها مورد حملات جنايتكارانه اسيد پاشي مزدوران لباس شخصي رژيم با تحريك  امام جمعه اصفهان و ساير امام جمعه هاي جنايتكار رژيم صورت گرفت آن چنان واكنش اجتماعي وسيعي به راه انداخت و تظاهرات در بيش از ده  شهر ايران عليرغم فضاي سركوب و خفقان رژيم سران رژيم را از صدر تا ذيل وادار به حاشا كردن جناياتي كه كرده بودند كرد طوري كه انعكاس بين المللي آن هم در حد اخبار دست اول جهان رژيم را بيشتر وادار به عقب نشيني كرد.
هرگامي كه خلافت ولايت فقيه برميدارد اين روز ها ، ديگر مانند ساليان گذشته كه زمين سفتي براي بقا تحت شرايط بين المللي باد آورده پيدا ميكرد نيست، بلكه همه جا باتلاق است . هر گامي كه بر ميدارد گامي است خواه ناخواه عميق تر در باتلاق سرنگوني.
محمد محدث، زندان ليبرتي
  23 آبان 93

رژيم ايران پروژه نظامي اتمي خود را در مركز يك برنامه مدني مخفي كرده است

گزارش تحقيقاتي 100 صفحه‌اي  ISJ  فاش ساخت

كميته بين المللي در جستجوي عدالت، امروز (پنجشنبه، 20 نوامبر 2014) در يك كنفرانس مطبوعاتي در بروكسل فاش ساخت كه رژيم ايران طي دو دهه گذشته برنامه هسته‌اي نظامي خود را در پوشش يك برنامه مدني لاپوشاني كرده و مخفيانه پيش برده است.

كميته بين المللي در جستجوي عدالت در اين كنفرانس نتيجه تحقيقات گسترده و چند ماهه خود درباره پروژه هاي اتمي رژيم ايران را در يك گزارش 100صفحه اي، ارائه كرد. بنابر اين تحقيقات، برنامه هسته اي ايران در دو دهه گذشته از دو سيستم  بظاهر متفاوت تشكيل شده است؛ يكي سيستم مدني كه از جمله شامل سازمان انرژي اتمي ايران و دانشگاهها ميشود و يك سيستم نظامي كه قسمت اصلي اين پروژه و وجه مخفي آن بوده است. اين دو ساختار به مثابه دو دايره متحد المركز پا به پاي يكديگر كار كرده اند و  سيستم نظامي اتمي در قلب اين پروژه قرار دارد.

بنابر گزارش كميته بين المللي در جستجوي عدالت بخش علني برنامه اتمي تهران بطور سيستماتيك نقش پشت جبهه براي بخش نظامي را بعهده داشته است. در حقيقت بطور سيستماتيك نتيجه تحقيقات، دستاوردها، پيشرفتها در بخش علني به سمت بخش نظامي سرازير شده است و بهره برنده غايي اين دستاوردها و تجارب كل اين دستگاه، بخش نظامي بوده است.

دكتر آلخو ويدال كوادراس، رئيس اي اس جي كه يك پروفسور فيزيك هسته اي و معاون سابق پارلمان اروپا (1999-2014) است، در اين جلسه اعلام نمود كه اين ارگان غيردولتي 10موضوع اصلي برنامه جنجال برانگيز اتمي ايران را مورد تحقيق قرار داده است. اين جلسه در آستانه ضرب الاجل 24 نوامبر براي دستيابي به يك توافق همه جانبه بين P5+1 و رژيم ايران برگزار شد. اين 10موضوع انتخاب شده به خاطر احتمال ماهيت و كاركرد نظامي برنامه اتمي ايران مهمترين موضوعات هستند.

اين بررسي بيسابقه بر پايه تمام گزارشهاي آژانس انرژي اتمي، افشاگري‌هاي شوراي ملي مقاومت ايران (ائتلاف نيروهاي اپوزيسيون دمكراتيك)، گزارشات ساير سازمانهاي غير دولتي معتبر و همينطور پاسخهاي رژيم ايران به اين 10موضوع اصلي برنامه اتمي جنجال برانگيز ايران، تهيه شده است.

جان بولتون سفير سابق آمريكا در سازمان ملل، رابرت جوزف معاون سابق وزير خارجه آمريكا در امور كنترل تسليحات و امنيت بين‌المللي و محمد محدثين مسئول كميسيون خارجه شوراي ملي مقاومت ايران از ديگر سخنرانان اين كنفرانس بودند.

رابرت جوزف اين گزارش را يك گزارش فوق العاده مهم در يك زمان بسيار حساس خواند و جان بولتون متذكر شد كه  اين يك گزارش بموقع و بخوبي مستند شده با يافته هاي نگران كننده در مورد برنامه اتمي ايران است.

رابرت جوزف گفت: “تحت پوش يك برنامه صلح‌آميز، ايران يك توانمندي غني‌سازي قادر به توليد مواد انشقاق پذير براي تسليحات اتمي را ايجاد كرده است. بطور موازي، ساليان است كه تهران در تحقيقات آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در رابطه با فعاليتهاي مظنون تسليحاتي ايران -  از كار روي چاشني‌ها گرفته تا طراحي كلاهك موشك بالستيك -  كارشكني كرده است. كميته بين‌المللي در جستجوي عدالت روشن ميسازد كه دنبال كردن سلاح اتمي در قلب برنامه ايران بوده و كماكان هست. اين گزارش بطور كامل شواهد فريب بزرگ ايران را مستند كرده و يك هشدار براي آينده ميباشد.”

بنا به گفته جان بولتون: “به روشني ايران كماكان مصمم است كه به هدفي برسد كه مدتها بدنبال آن بوده يعني تسليحات اتمي. استراتژي‌هاي رژيم تغيير كرده‌اند، تاكتيكهايش تكامل يافته‌اند و اظهارات علني آن متفاوت شده است، اما هدف آن هرگز تغيير نكرده است. گزارش كميته بين‌المللي در جستجوي عدالت اينرا روشن ميكند. ناديده گرفتن عزم يكسويه ملاها توسط بقيه جهان براي صلح و امنيت جهاني بطور فوق‌العاده‌اي خطرناك خواهد بود.

گزارش كميته بين‌المللي در جستجوي عدالت نشان داد كه تهران درمورد تمامي وجوه  ضروري براي دسترسي به سلاح اتمي (شامل غني سازي، تسليحاتي كردن و سوار كردن بر موشك)  برنامه ها و پروژه هاي مشخصي را  اجرا كرده است.

بنابر اين گزارش كه شامل شماتيك، دياگرامها، نقشه هاي مختلف بود، بخش علني پوش كاملاً مناسب و قابل توجيه امكان ابتياع و  استفاده از تكنولوژي و تجهيزات با مصرف دوگانه براي هدف غايي  استفاده در وجه نظامي بوده است. بسياري از تجهيزات براي بخش نظامي پروژه اتمي، دقيقا با اين پوش و محمل تهيه شده اند. برخي از ارگانها در بالاترين نقاط حكومتي از جمله ارگانهاي وابسته به دفتر رياست جمهوري راساً در كار بدست آوردن تجهيزات قاچاق يا دور زدن تحريمها براي تهيه الزامات و نيازهاي اين پروژه ها درگير بوده اند. بسياري از عناصر بالاي دو سيستم طي ساليان در بين اين دو جنبه در حال انتقال و رفت و آمد بوده اند. بهره بردن از عناصر وجه مدني براي وجوه نظامي و بالعكس، يا فرستادن نفرات از بخش نظامي به بخش مدني براي ارتقاء توانايي هاي نفرات اين قسمت و يا استفاده از امكانات مراكز مدني. دانشگاههاي تحت كنترل سپاه پاسداران  و وزارت دفاع در اين زمينه به عنوان پل واسط دو پروژه نقش خاصي داشته اند.

گزارش كميته بين المللي در جستجوي عدالت بسياري از عناصر درگير پروژه اتمي تهران، منجمله عناصر نظامي و مشخصاً فرماندهان سپاه پاسداران را شناسايي كرده است. اين گزارش نتيجه‌گيري ميكند: “بسياري از پرسنل درگير برنامه اتمي تهران ارتشي بوده و بطور خاص از ساختار فرماندهي سپاه پاسداران ميباشند. اين تحقيق به چندين قطعه اطلاعاتي اشاره ميكند كه نشان ميدهند كه فرماندهان سپاه پاسداران از همان ابتدايي‌ترين مراحل درگير برنامه اتمي بوده‌اند.” گزارش عكسهاي بيش از يك دوجين از اين فرماندهان سپاه را ارائه كرد.

دكتر ويدال كوادراس، گفت رژيم ايران يك طرح استراتژيك فريب را پيش برده است. او  سياست امتياز دادن به رژيم در مذاكرات اتمي را بشدت مورد انتقاد قرار داد و تصريح كرد آنچه تمامي اين بررسي نشان ميدهد اين است كه تهران به طور جدي بدنبال دستيابي به سلاح اتمي است و هيچ نشاني از اينكه رژيم اين پروژه را متوقف كرده يا قصد متوقف كردن آنرا دارد در دست نيست بلكه دقيقاً به عكس با مخفي كاري بيشتر سعي در حفظ برنامه مخفي اتمي خود با هدف غائي دستيابي به بمب اتمي دارد.

پرزيدنت كميته بين المللي در جستجوي عدالت گفت اگر چه هدف اعلام شده دولت آمريكا كسب اطمينان از عدم دستيابي ايران به ظرفيت توليد سلاح اتمي است اما اين هدف بسيار عالي با سياستي كه تا كنون آقاي اوباما در پيش گرفته است، فاصله زيادي دارد. حاصل اين سياست در شش سال گذشته رژيم ايران را از بمب دور نكرده است، به عكس نزديك كرده است. اقدام مؤثر تحريمهايي بود كه از سال 2011 به يمن تلاشهاي كنگره بر تهران اعمال شد كه ايران را ناگزير به امضاي قرار داد ژنو كرد. اما دور شدن از همان سياستي كه كنگره بر آن پافشاري مي كرد، باعث شده است كه خامنه اي بار ديگر عقبگرد كند.

او تصريح كرد هر توافق احتمالي با اين رژيم مي بايست شامل اعمال تمامي قطعنامه هاي شوراي امنيت، تضمين توقف كامل غني سازي در ايران، پذيرش پروتكل الحاقي و بازرسيهاي سرزده از سايتهاي مظنون باشد. اعطاي هر امتيازي در مورد اين موضوعات و هر توافقي كمتر از اين، راه رژيم براي دستيابي به سلاح اتمي را باز ميگذارد و اين چيزي است كه هيچ كشور دموكراتيك در جهان هرگز نميتواند بپذيرد مگر اينكه بخواهد دست به خودكشي بزند.

دبيرخانه كميته بين‌المللي در جستجوي عدالت، بروكسل

20 نوامبر 2014

شصت و یکمین قطعنامه محکومیت دیکتاتوری آخوندی در سازمان ملل

- سخن روز - علیرضا یعقوبی
دیکتاتوری آخوندی در ایران برای شصت و یکمین بار بخاطر نقض فاحش حقوق بشر توسط سازمان ملل متحد محکوم شد.
ضمن تبریک تصویب این قطعنامه به تمامی زندانیان سیاسی و فعالان حقوق مدنی و بشر توجه می دهد که «گفتگوهای اتمی نبایستی برای نادیده گرفتن موضوع حقوق بشر در ایران به کار گرفته شود.»
این محکومیت در واقع برخاسته از بخش مقدماتی «منشور ملل متحد» است که اعلام نموده است: «با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملت‌ها اعم از کوچک و بزرگ ...»
در واقع ملل متحد با قبول تمامی اعضایش متعهد است که به «حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملت‌ها اعم از کوچک و بزرگ» پایبند بماند. هرگونه اهمال کاری و نادیده گرفتن حقوق بشر و نقض آن توسط هر دولتی شایسته محکومیت و مجازات است.
واقعیت این است که در دنیای امروز، «قدرت» برخاسته از «اراده ملت» است که برای مدت معینی با انتخاب آزادانه و مخفی به «دولت» ی تفویض می شود. بنابراین اعمال دیکتاتوری و نقض حق حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش، در واقع بمعنای اعلام جنگ با اراده و خواست ملت است و دقیقا از همین زاویه می تواند هرگونه نقض حقوق بشر بمعنای نقض «صلح ملی» محسوب شده و طرف و دولت نقض کننده شامل «فصل هفتم منشور ملل متحد» شود.
چنین دولتهایی می توانند مشمول «ماده ۳۹» از «فصل هفتم منشور ملل متحد» شده که اعلام می دارد: «شورای امنیت وجود هرگونه تهدید علیه صلح، نقض صلح، یا عمل تجاوز را احراز و توصیه‌هایی خواهد نمود یا تصمیم خواهد گرفت که برای حفظ یا اعاده صلح و امنیت بین‌المللی به چه اقداماتی بر طبق مواد ۴۱ و ۴۲ باید مبادرت شود.»
از سوی دیگر «کمیته سوم» ملل متحد می تواند «شورای امنیت» را فرا خواند که ارجاع پرونده رژیم آخوندی به «دادگاه جنایی بین المللی» را به دلیل «جنایت علیه بشریت» مورد بررسی قرار دهد.
تنها با در پیش گرفتن چنین راهکارهایی می توان امیدوار بود که رژیم آخوندی مجبور به عقب نشینی در «نقض حقوق بشر» شود.
اگر «جهانی شدن» را تنها در عرصه «اقتصاد» خلاصه نکنیم، اگر «نقض حقوق بشر» توسط دولتها را فدای روابط و منافع زودگذر اقتصادی نکنیم و از «صلح جهانی» تفسیری منتزع از «رعایت حقوق بشر توسط دولتها» نداشته باشیم، آنوقت خواهیم توانست با اقدامات علنی و الزام آور برای تمامی اعضای ملل متحد، نقض کنندگان حقوق بشر در هر کجای جهان را پس بزنیم.
رژیم دیکتاتوری آخوندی بزرگترین نقض کننده حقوق جهانشمول بشر محسوب شده و در عین حال از تهدید کنندگان اصلی «صلح جهانی» است. همانگونه که امروز نمونه های دیگری از آن را در کشور «کره شمالی» و «سوریه» و ... از متحدان رژیم آخوندی شاهدیم.
یعنی در دنیای امروز که تمامی امور بهم پیوسته اند، نمی شود «صلح جهانی» را از «نقض حقوق بشر» جدا دانست. اصولا دولتهایی اقدام به تهدید «صلح جهانی» می کنند که از پایگاه مناسب مردمی در داخل محدود حاکمیت خود برخوردار نیستند و «نقض حقوق بشر» و «سرکوب داخلی» روی دیگر سکه «تهدید صلح جهانی» است.
با اعلام این درخواست مشروع و قانونی ملت ایران علیه دیکتاتوری آخوندی از ملل متحد، امید است که اقدامات عملی لازم از سوی ملل متحد و شورای امنیت آن در جهت پاسداری و حفاظت از «منشور ملل متحد» و تعهدات دولتها در قبال آن صورت گیرد.
با این آرزو، محکومیت مجدد ذدیکتاتوری آخوندی» در ملل متحد را به تمامی هموطنان و فعالان حقوق مدنی و بشر و بالاخص فعالان مقاومت ایران که با تلاش شبانه روزی خود توانستند قطعنامه نقض حقوق بشر توسط فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران را از تصویب بگذرانند، دست مریزاد می گوید.

بازهم درباره نامه اوباما به خامنه ای

- سخن روز - علیرضا یعقوبی با به بن بست رسیدن مذاکرات اتمی در مسقط و تمدید تحریم های رژیم آخوندی برای یکسال دیگر توسط اوباما، سردرگمی آشکار در سیاست خارجی دولت اوباما بار دیگر به منصه ظهور رسید. در بحث گذشته درباره نامه نگاری اوباما به خامنه ای یادآور شدیم که بنا به گزارش آژانس بین المللی انرژی هسته ای در وین، رژیم آخوندی راه را بر هرگونه تحقیق بر سر مسئله سایتهای مشکوک که در آن فعالیتهای غیرمتعارف هسته ای صورت می گیرد بسته است و تا پایان دوره حاضر برای گفتگوهای گروه ۱+۵ با رژیم آخوندی هیچگونه سفر احتمالی کارشناسان آژانس به ایران در دستور کار قرار ندارد. از آنجائیکه گزارش مدیرکل آژانس درباره شفاف سازی فعالیت های هسته ای رژیم، «فصل الخطاب» دو طرف مذاکره کننده می باشد و هرگونه توافقی جدا از تائید آژانس فاقد اعتبار و ارزش قانونی خواهد بود لذا هرگونه مذاکره ای جدا از تائید رسمی آژانس بر روی مسائل حل ناشده ، فاقد وجاهت قانونی بوده و می باشد الا اینکه دولت اوباما جدا از آژانس و قطعنامه های الزام آور شورای امنیت ملل متحد بخواهد با رژیم ولی فقیه تهران به توافقی دست یابد. لازم به تکرار نیست که رژیم آخوندی از چنان پتانسیل و ظرفیتی برخوردار نمی باشد که بخواهد به توافقی با دولت آمریکا دست یابد چرا که هرگونه توافقی، الزاماتی را با خود بهمراه خواهد داشت که رژیم آخوندی از توان انجام آن برخوردار نیست. این نه ادعای ما بلکه گفتار و کلام سرکردگان همین رژیم از جمله محسن رضایی و علی لاریجانی است. احمد خاتمی امام جمعه موقت تهران بر همین نظر در نماز جمعه هفته گذشته تهران صحه گذاشت. این رژیم خواهان تداوم ماراتن مذاکرات هسته ای است، مذاکراتی نه در خدمت دستیابی به توافق که تا این رژیم برپاست محال و عبث خواهد بود بلکه مذاکره در خدمت مذاکره و خریدن وقت برای رژیم در دستیابی به سلاح هسته ای. رژیم می خواهد با مانور دادن حول چالش هسته ای از پرداختن به مسائل دیگر و در رأس همه نقض فاحش حقوق بشر در رژیم آخوندی، طفره رود. بنابراین هرگونه توافقی بر سر ادامه مذاکرات در واقع نوعی بازی کردن در زمین رژیم آخوندی و در خدمت سازش و مماشات با آن در راستای تجهیز شدن به سلاح هسته ای در جنگ علیه بشریت است. در قدم نخستین، هرگونه توافقی با این رژیم برای ادامه گفتگوها، نقض هر چه بیشتر حقوق بشر و اعدامها و سرکوب مردم ایران و تداوم اسید پاشی ها بر روی زنان در اشکالی دیگر را بهمراه خواهد داشت. از سوی دیگر، نفس نامه نگاری اوباما به خامنه ای پدرخوانده تروریسم بنیادگرا دیگر جریانات بنیادگرای مذهبی همچون داعش را پشتگرم می سازد که در صورتی که بتواند از خود تلاش و کوشش و ممارست بیشتری بر روی اهداف جنایتکارانه اش نشان دهد، می تواند اراده اش را به جامعه جهانی و در رأس همه دولت آمریکا تحمیل نموده و آنها را مرعوب ساخته و به باج خواهی بپردازد. چرا که آقای اوباما بخوبی با نامه نگاری به خامنه ای نشان داده است که چگونه از این سخنان منتسب به «ظاهر شاه» پادشاه سابق و متوفی افغانستان آموخته است که «ملت افغان زیر بار زور نمی رود الا اینکه دشمن سمبه اش پر زور باشد!.» اشتباه نشود، تفاوت آشکاری است بین نامه ای که بصورت «سرگشاده» از سوی رهبران انقلابی و مصلحان سیاسی و اجتماعی به دیکتاتورها و عوامل اصلی استبداد نوشته می شود تا نامه هایی که بصورت مخفیانه به اینگونه افراد ارسال می گردد. گیرنده اول نامه های سرگشاده، توده های مردم و در ابعاد وسیعتر «تاریخ» است. مسلم است که هیچ انقلابی و هیچ مصلحی از خونریزی و تداوم آن استقبال نمی کند. «ضرورت های تاریخی» چنین شخصیت هایی را وا می دارد که برای ثبت در تاریخ هم که شده اقدام به نوشتن «نامه سرگشاده» به دیکتاتور و عوامل او نمایند اما نامه نگاری مخفیانه نه تنها فاقد این خصیصه بلکه در خدمت سازش و توافق آشکار و یا مخفیانه با دیکتاتور در خدمت تداوم جنایاتش می باشد. دقیقا از همین زاویه است که نامه اوباما به خامنه ای خیانت آشکار به بشریت معاصر محسوب می شود. آنچه که از محتوای نامه اوباما به خامنه ای بصورت جسته و گریخته به بیرون درز کرده است گویای همین واقعیت می باشد. باید یادآور شد که هرگونه نامه نگاری به دیکتاتور تا زمانیکه آثار فروپاشی در نظام حکومتی اش و تزلزل و سستی در اراده نیروهای سرکوبگرش بصورت شفاف و روشن به منصه ظهور نرسیده است، در خدمت تداوم جنایات دیکتاور و سرکوب مردم و در راستای سست ساختن اراده مبارزان و مخالفان آن دیکتاتوری از سوی دیگر است. نامه اوباما شباهت زیادی به اعلامیه های چند ماده ای سال ۸۸ کسانیکه که به آنها «رهبران جنبش سبز» اطلاق می شد، دارد. آن اعلامیه ها در خدمت تداوم سرکوب و نشان عجز و درماندگی کسانی بود که بناحق در جایگاهی قرار گرفته بودند که از صلاحیت لازم برای پیشبرد و هدایت یک جنبش عظیم اجتماعی و سیاسی برخوردار نبودند. نامه نگاری اوباما در واقع نشان عجز و درماندگی او و در تحلیلی دیگر نشان واضحی بر عدم صلاحیت او در تکیه زدن بر مسند ربیاست جمهوری کشوری است که خود را بزرگترین قدرت جهانی دانسته و آزادی و احترام به حقوق بشر را از افتخارات و دستاوردهای ملت و دولت آمریکا می داند.  –  J’aime

رنجهاي اولين هنرپيشه زن ايران

رنجهاي اولين هنرپيشه زن ايران
در سال 1312شمسي فيلم «دختر لُر»، ساختۀ اردشير ايراني و عبدالحسين سپنتا، در تهران به نمايش درآمد. هنرپيشه زن اين فيلم صديقه سامي نژاد (روح انگيز)، كه نقش «گلنار» را در اين فيلم بازي مي كرد، اولين زني بود كه بر پردۀ سينماي فارسي ظاهر شد.

محمد تهامي نژاد كه در سال 1351، يعني 38سال بعد از نمايش اين فيلم در تهران با خانم سامي نژاد ديدار داشت مي گويد: «هنوز كه هنوز است در سال 1351، اين فيلم مثل كابوسي تمام زندگي اين زن گوشه گير و تنها را، كه زماني بي هيچ سابقۀ قبلي و به طور غيرمترقّبه يي وارد عالم سينما شده، پركرده است. به من گفت كه از دست مردم متعصّب واقعاً زجركشيده و من تاٌكيد مي كنم كه هيچ اظهار نظري را درمورد اين زن كه با ورود به سينما تمام آرامش زندگيش را ازكف داد، جز آنچه خودش مي گويد نپذيريد.
خانم روح انگيز با وجودي كه اغلب به طور كنترل نشده يي مي خندد در حالي كه اشك در چشمانش حلقه زده بود، به من گفت كه هنگام اقامت در هند، ايرانيهاي متعصب، مخصوصاً كرمانيها، او را مورد ضَرب و دشنام قرار مي دادند و حتي بطري به طرفش پرتاب مي كردند. وي هميشه مجبور بوده همراه يك محافظ از استوديو امپريال خارج شود. و با لهجه كرمانيش ادامه داد كه به خاطر همين ناراحتيهايي كه موقع فيلمبرداري و بعد از آن، چه از طرف فاميل و چه از طرف مردم كشيدم، هرگز راضي نشدم در فيلم ديگري بازي كنم».

بعدها با تاٌسيس «كمدي ايران» (به همّت سيدعلي نصر)، كساني مانند ساراخاتون، ملوك حسيني و شكوفه پاي به اين راه نهادند و به مرور زناني مانند پري آقابابااُف، سيرانوش، قسطانيان، لرتا، ملوك ضرّابي، چهرآزاد، مريم نوري، ايران دفتري، نيكتاج صبري، پروين و ديگران در اين ميدان وارد شدند.
البته هنرپيشه هاي زن ارمني كمتر مورد آزار ديگران قرار مي گرفتند. آوانس اوگانيانس براي بازي در اولين فيلمش به نام «آبي و رابي» (1309)، از سيرانوش استفاده كرده بود و وقتي اين فيلم مورد استقبال قرارگرفت، خبر تاٌسيس «مدرسه آرتيستي نسوان» را در روزنامه ها اعلام كرد و از «خواتين محترمه» در خواست كرد كه با معرفي و همراه يكي از اقوام نزديك خود براي ثبت نام در اين مدرسه مراجعه كنند. امّا از اين «مدرسه آرتيستي» استقبالي نشد.

«اوگانيانس در فيلم بعدي اش به نام «حاجي آقا، اكتور سينما» (1312)، مجبور شد از آسيا قسطانيان (بازيگر ارمني تئاتر) و دخترش زما اوگانيانس (كه فارغ التحصيل دوره دوم «مدرسه آرتيستي سينما» بوده است، استفاده كند. موضوع فيلم بر محور تشويق خانواده ها به اجازه دادن به دخترانشان براي بازي در فيلم دور مي زد؛ موضوعي كه هيچ گاه رغبت خانواده ها را برنينگيخت.
درست همزمان با اجراي اين فيلم بود كه عبدالحسين سپنتا با همكاري خان بهادر اردشير ايراني در هند امكانات ساختن نخستين فيلم ناطق ايراني را فراهم آورد. عدم دسترسي با بازيگر زني كه زبان فارسي بداند آنها را سرخورده و مستاُصل كرده بود. بالاخره همسر يكي از كاركنان «كمپاني امپريال فيلم هندوستان» يعني خانم صديقه سامي نژاد تن به خطر داد».

آقاي دكتر باستاني پاريزي درباره چگونگي سفر خانم سامي نژاد به هندوستان مي نويسد: «هنگامي كه صديقه 13ـ 12سال داشت با نامزدش آقاي دماوندي در بم زندگي مي كرد. روزي نامزدش در حادثه يي موجب قتل ژاندارمي مي شود. او از ترس مجازات، از طريق زاهدان به هندوستان مي رود و پس از چند سال كه آبها از آسياب مي افتد، به بم باز مي گردد. صديقه كه در فاصله اين مهاجرت و بازگشت، به دليل غيبت طولاني دماوندي, زير فشار خانواده, با شخصي به نام گله داري ازدواج و پس از چندي متاركه كرده بود، با دماوندي، نامزد سابق خود، ازدواج مي كند و زماني بعد هر دو عازم هندوستان مي شوند».
در آن ايام سپنتا (كه در فيلم دختر لر نقش جعفر را بازي مي كند) به فكر تهيه فيلم افتاده بود، صديقه به موافقت شوهرش در نقش گلنار در اين فيلم شركت كرد.

صديقه دماوندي (سامي نژاد) در سومين فيلم عبدالحسين سپنتا ـ «شيرين و فرهاد» (1313) همراه با فخرالزّمان جبّار وزيري و ايران دفتري به ايفاي نقش پرداخت و پس از 6سال اقامت در هندوستان به همراه شوهرش به ايران بازگشت.
صديقه اندكي بعد از شوهرش جداشد و با مادرش در تهران اقامت گزيد. بعد از مدتي به استخدام «بهداري جيرفت» درآمد با حقوق ماهيانه كمتر از 200تومان. او براي اين كه از بهداري به اداره فرهنگ منتقل شود ناچار شد در امتحان سوم متفرّقه شركت كند و تصديق قبولي بگيرد.

دكتر باستاني پاريزي، كه در آن زمان خبرنگار روزنامۀ اطلاعات بود، در اين باره مي نويسد: «هنگامي كه در سالن جلسۀ امتحان سوم متوسطه قدم مي زدم متوجه چهره يي فرسوده و نگران شدم كه در عين كهولت و شكستگي حاضر به دادن امتحان شده است. با خود گفتم: اين زن كيست و گرفتن گواهينامۀ سوم متوسطه به چه دردش مي خورد. يكي از مراقبين زن، آهسته به من گفت: او را مي شناسي؟ گفتم: نه. گفت: اين دختر لر است» (مقاله «دختر لر در كرمان امتحان مي دهد», اطلاعات هفتگي، 29تيرماه 1335).
اولين زن هنرپيشه ايران در بيست سال پايان عمرش دور از محافل اهل هنر با تنگدستي و گوشه گيري زيست و در تنهايي و گمنامي مُرد.
(«نامة فيلمخانة ملي ايران»، سال اوّل, شمارۀ اوّل, پاييز 1368).

”جعبه پاندوراي” نظام ولايت

- نعمت فيروزي

 
 

در اساطير يوناني پاندورا، نخستين زني است كه هفائيستوس خداي آتشفشانها را آفريد و زئوس خداي خدايان او را با جعبه يي سحر آميز كه گشودن آن را منع كرده بود نزد اپيسمتئوس نخستين مرد فرستاد تا با او ازدواج كند، پس از چندي كه شوهر درب جعبه سحر آميز را گشود، همه نيكي ها و خوبي ها مانند بخار ازآن متصاعد شد و در ته آن جز آرزو چيزي باقي نماند.

 آخرين دور مذاكرات اتمي كه در وين جريان داشت حاكي از بي نتيجه بودن و به شكست انجاميدن آن است. اين دور باطل تكراري، بيش از پيش بازي رژيم را براي خريدن وقت بر ملا مي كند. بدليل بحرانهاي متعدد و به خصوص بعد از تحولات اوضاع عراق، نظام ولايت احتياج به خريد زمان بيشتري دارد از اين رو افشاگري جديد مجاهدين بسيار بسيار آنها را آشفته و به هم ريخته كرده است و في الواقع ديگر غيرقابل تحمل شده وخون به چشم مقام ولايت كرده است.

20 و اندي سال پيش وقتي ولي فقيه نظام عقب مانده و ضدتاريخي آخوندي كه در حل معضلات جامعه و دادن مطالبات مردم و تعامل با جامعه بين المللي به خصوص بعد از مرگ خميني و جنگ 8 ساله با عراق، عاجز و درمانده شده بود، آينده نظام و راه چاره را در به دست آوردن سلاح اتمي مي ديد تا به زور بمب اتم، خودش را به تاريخ ايران و جامعه جهاني تحميل كند. دريكي از هوشيارانه ترين، انقلابي ترين و مردمي ترين مواضع و سياست هاي اصولي تاريخ معاصر، مجاهدين و مقاومت ايران، با افشاگري اتمي در تابستان سال 2003 جنگ با رژيم را در عرصه جديدي شروع كرده و «جعبه پاندوراي» اتمي رژيم را دود و بخار كردند! و حالا براي رژيم با همه سرمايه گذاري ساليان، چيزي جزآرزوي برباد رفته و دود شده درجعبه نمانده است، جعبه يي كه با تكيه به آن قصد داشت در باشگاه ده كشور اتمي جهان مراسم وصلت مصلحتي يك نظام پس مانده از قرون و اعصار برده داري را با دنياي سرمايه داري برگزار كند!

خليفه ارتجاع با دجالگري از يك سو به جامعه جهاني چنين وانمود مي كند كه هدف، استفاده صلح آميز از انرژي هسته يي است، از سوي ديگر در صحنه داخلي، تلاش مي كند به دست آوردن آن را به عنوان يك افتخار ملي جابزند كه دانشمندان بسيجي اش داراي چنين نبوغي هستند كه توانسته اند بدون تكيه به جايي, به اين تكنولوژي دست يابند. بگذريم كه همين را هم كه به دست آورده يا از ديدن دَم دانشمند قاچاقچي! پاکستاني عبدالقادرخان, يا از ريختن پول نفت ملت ايران به حلقوم ديكتاتور کره شمالي و يا هم از بازار سياه با قيمت چند برابر و دزدكي خريده است!

امروز ديگر بركسي پوشيده نيست كه اگر افشاگري هاي قدم به قدم مجاهدين در اين ساليان نبود, خليفه ارتجاع نه تنها به بمب اتم دست يافته بلكه تعادل قواي منطقه يي هم غير از اين بود و از اين بابت جامعه جهاني به مجاهدين يك تشكر اساسي بدهكار است. از همين رو خليفه ارتجاع برآن شد كه بازي موش وگربه را با طرف حسابهاي بين المللي با جناح ديگر حاكميت پيش ببرد كه البته بسيار تماشايي بوده است. او براي مقطعي با آوردن احمدي نژاد بي دنده و ترمز، نقش سگ هار زنجير پاره كرده يي را بازي كرد تا شايد بتواند با ايجاد رعب همه طرف ها را به سكوت و تمكين و سازش وا دارد، اما افاقه كه نكرد هيچ آن پارس ها تبديل به طناب دار تشديد تحريم ها شدكه نظام را تا مرز خفگي پيش برد. تشديد تحريم ها و خفگي ناشي از آن سبب سر برآوردن باند به محاق رفته شد. حالا مي شود تصوركرد نظامي كه از يكطرف با بيرون، و از طرف ديگر هم با درون، بر سر بود و نبود درگير است! چه حال و روزي دارد و در چه بحران كمرشكن و نفس گيري گرفتار آمده است.

خليفه ارتجاع كه سرانجام خط بي دنده و ترمز را جز در شكست نيافت، تصميم به خوردن جام زهر البته به شيوه جرعه جرعه گرفت تا شايد از اين راه هم كمي زمان بخرد، اما قبل از اين مي بايد مجاهدين و مقاومت را به عنوان تنها آلترناتيوش از سر راه برمي داشت، جنايت عليه بشريت و قتل عام مجاهدين در اشرف در سال 92 با همين قصد و آرزو بود. اما از اين هم جز تكثير1000 اشرف چيزي نصيبش نشد، و نا خواسته در انظار بين المللي به تنها هماورد و آلترناتيوش اعتراف كرد.

حالا ديگر به مصداق كار نيكو كردن از پركردن است! ولي فقيه خوب شير فهم شده تا چوب افشاگري مجاهدين بالا مي رود گربه دزد ولايت پا به فرار گذاشته و بناي فحش و ناسزا به مجاهدين مي گذارد، بنابر اين هر سوز و گدازي از جانب خودش و عمله و اكره اش متصوراست و حق هم دارند بيش از اين ها سينه به تنور بچسبانند و تيرهاي زهرآگين بيشتري را به سوي مجاهدين پرتاب كنند. بر همين سياق و به دنبال افشاگري جديد مقاومت، مجدداً داغ رژيم تازه شد. در نمونه زير جيغ بنفش نظام را به خوبي از كليشه خبري زيركه وزارت اطلاعات براي بسياري از سايت ها و روزنامه هاي داخل و خارج كشوري ارسال كرده است، مي توان ديد: «اين اولين باري نيست که (مجاهدين) با ادعاهاي بي‌اساس خود دست به سم‌پاشي عليه برنامه هسته‌اي ايران مي زند. به‌نظر مي رسد احتمال حصول توافق جامع بين ايران و ۱+۵, (مجاهدين)  را بر آن داشته تا بار ديگر به تبليغات ضدايراني خود شدت بخشند. «خبرگزاري فارس16مهر93)

در اين ميان در حاليكه خبر افشاگري مجاهدين در معتبرترين خبرگزاريها منعكس شد و يكي از دلايل همين سوختگي هم هست, تلاش مأموران اطلاعات دون پايه, عرصه لجن پراكني ديدني و تماشايي است، آنها مي خواهند چنين وانمود كنند كه اين خبر از جانب يك روزنامه اسرائيلي انعكاس داده شده است، كه صد البته جز نماياندن عمق سوختگي چيزي از حقيقت امر نمي كاهد، اما واقعيت در باب احتمال حصول توافق اين است كه اگر چه جناح روحاني و رفسنجاني در انتظار دريافت پولها و كمك هاي غرب له له مي زنند اما دندان نشان دادن جناح هار ديگر هم بخشي از جنگ گرگها براي قدرت و غارت است كه به طور مضاعف خليفه ارتجاع را ضعيف و ضعيف تر مي كند و نياز به توضيح ندارد كه آن روز كه نظام تن به توافق با غرب بدهد، ملت ايران و مقاومت سرافرازش به يك پيروزي استراتژيك دست يافته چرا كه يك شكست استراتژيك را نصيب آخوندها كرده و معناي آن يعني اينكه از نظام ولايت چيزي جز قدرت نمايي پوشالي با الگوي پلنگ صورتي باقي نمانده است!

از طرفي مضحك تر از اين ها تئوريزه كردن اختلافات و جنگ گرگها بر سراتمي در درون نظام است كه اخيرا يكي از قلم به مزدان وزارت اطلاعات آن را طبيعي و ناشي از اختلاف آرا و تنوع سلايق دانسته و نديدن آن را ناشي از انجماد فكري مخالفين قلمداد كرده است. اينكه در فرهنگ سراسر وحشانيت ولايت فقيه جايي براي طرح اختلاف آرا و تنوع سلايق هم هست همان قدر درست است كه بپذيريم حكام ظلمه حاكم بر ميهن اسير و نظام فاشيستي آخوندها اسلام را نمايندگي مي كنند. بله اين رژيم پوسيده تر از اين است كه با اين كلمات غسل دموكراتيك داده شود، مردم ايران بي صبرانه منتظر افروختن آتش خشم فروخورده خود به وقت مناسب هستند و پشت سر مقاومت سترگ ميهني كه با قدرت و هوشياري تمام عرصه را بر رژيم در تمامي زمينه ها تنگ كرده است و اجازه نمي دهد به نام افتخار ملي و كذا و كذا عمر ننگين خود را طولاني كند، لحظه شماري مي كنند، و البته مقام ولايت بهتر از هركسي بدين معترف و مشرف است.

نعمت فيروزي

رزمگاه ليبرتي ـ آبان93

واژگونه آخوندها، عموضحاك مهربان

واژگونه آخوندها، عموضحاك مهربان! - هادي بابايي

«شما خودتان مقصريد كه پشت سر ضحاك بدگويي كرديد وگرنه او كه به روزي دو كاسة سر راضي بود و ما هم داشتيم زندگيمان را ميكرديم، آنقدر نق زديد كه او عصباني شد و حالا...»

جملات بالا نقل به مضمون از كتابي به نام «عمو ضحاك مهربان!» است كه سالها قبل و در كودكي ميخواندم. داستان، برداشتي كودكانه از داستان ضحاك بود؛ شهري بود كه حاكمي به نام ضحاك داشت، غذاي ضحاك كاسه سر نوجوانان 8 تا 12ساله بود. سالها قبل كدخداي شهر با ضحاك قراردادي امضا كرده بود كه روزانه خود مردم دو نوجوان از ميان خودشان انتخاب كنند و به او بدهند تا بخورد و ديگر كاري با مردم نداشته باشند و عموضحاك مهربان! هم قناعت پيشه كرده و با همان دو كاسة سر, سير ميشد. تا اينكه يك روز مادري كه قرعه به نام پسرش افتاده بود از فرستادن پسرش خودداري كرد. او در ميدان شهر بر عليه ضحاك و دَم و دستگاه كدخدا شروع به افشاگري كرد و اين آغاز ماجرايي بود كه منجر به عصبانيت و لجاجت ضحاك شد و ...

چرا داستان بالا بعد از 25 سال برايم يادآوري شد؟

سايت ديدبان آخوندي در مطلبي تحت عنوان «رسوايي رسانه‌هاي ضد انقلاب در پي خبرسازي براي يک اعدام», جنون افسارگسيختة خليفه ارتجاع در واكنش رسانه ها به اعدام ريحانه جباري را اينگونه به نمايش گذاشت: «تقابل با حکم حيات بخش قصاص از جمله برنامه‌هاي ثابت رسانه‌هاي ضد انقلاب... در خبرسازي هاي ايشان ديده مي شود.»

اگر منصفانه نگاه كنيد وقاحت كدخدايي كه ميگفت به ضحاك روزي 2كاسه سر بدهيد تا او كاري با ما نداشته باشد به مراتب كمتر از ديدبان آخوندها است. البته از ديدبان آخوندها كه خود بخشي از دم و دستگاه خونريزي و آدم كشي آخوندها است نبايد بيشتر از اين انتظار داشت چون در منطق وارونة آخوندي, ايستادگي و مقاومت اصلي ترين جرم است و همواره گناه آدم كشي و جنايت را به گردن قرباني انداخته است.

- با اين منطق, ابراهيم پيامبر مجرم است كه لج كرده بود و به جاي اينكه با دم و دستگاه نمرودي بسازد يا اينكه يواشكي كارش را بكند هرجا كه مي رسيد بتها و بت پرستها را به ريشخند مي گرفت و به قول امروزي ها قضيه را رسانهاي مي كرد[1]! بعدهم تمام بتها راشكست و تبر را برگردن بت بزرگ گذاشت! و ماجرا را همگاني كرد.

- با اين منطق موسي و عيسي و محمد هم مقصرند كه از صبح تا شب در خيابان و بيابان كار جنجالي ميكردند و لج دم و دستگاه حاكم را در ميآردند و آنها مجبور ميشدند مردم بيگناه را بكشند.

- با اين منطق امام حسين هم مقصر است، چرا كه اصلا كارش جنجال و غوغا سالاري بود و اگر كاري به كار يزيد نداشت و شلوغ نميكرد و ...كه يزيد با او كاري نداشت و نه خودش و نه ياران بي گناهش را نميكشت.

- با اين منطق خميني و سيدعلي آدم كش, قانع ترين ضحاكان دنيا هستند؛ چون آنها كه درخواست زيادي ندارند! اگر مردم همانطور كه آنها ميخواهند بپوشند، همانطور كه آنها ميخواهند حرف بزنند، همانطور كه آنها ميخواهند فكر كنند و ... كه ديگر آنها كاري به كار كسي ندارند. اصلا نيازي به كشته شدن 120هزار و هزاران هزار شكنجه و ... نبود.

اما باوركنيد كه ما و همه مردم ايران مديون همانهايي هستيم كه جلوي اين دم و دستگاه ضحاكي ميايستند.

مديون و وامدار آنهايي كه در چهارگوشه دنيا آن را افشا ميكنند وگرنه خميني و خامنهاي بسا خونريزتر از ضحاك, امروز چيزي از ناموس و شرف براي مردم ايران و منطقه باقي نگذاشته بودند.

حسن ختام اين يادداشت، قسمت آخر كتاب عموضحاك مهربان!! است:

«هرچند آن مادر و پسر نوجوانش را ضحاك كشت اما فردا به جاي آن مادر, ده مادر و فرداي آن روز صد مادر و ... جمع شدند و نهايتا ضحاك و نظام ضحاكي را با خاك يكسان كردند. اين وسط فاش شد كه كدخدا سالهاي سال است از دم و دستگاه ضحاك پول و طلا ميگرفته و ...»

امروز هم شك نكنيد آن كساني كه خواهرم ريحانه را كشتند، روزي به دست صدها و هزاران ريحانه ديگرسرنگون ميشوند و آن موقع فاش خواهد شد كه چه كساني نقش كدخدا را بازي ميكردند و چه منافعي داشتند...

محمد مهدي محسني ـ رزمگاه ليبرتي

آبان 1393

---

[1] نقل از كتاب ابراهيم، قصص انبيا نوشته محمد قاسم صالح رامسري: ابراهيم به بازار بردي آن بتان را و نگونسار كردي و ميگفتي كه خرد چيزي را كه زيان كند و سود نكند؟ هميشه ايشان را زشت كردي ...

رحيمِ كلك و دخيل بستن به برج ايفل و دستفروشي در مترو

رحيمِ كلك و دخيل بستن به برج ايفل و دستفروشي در مترو! ـ آرمان نفيسي

در دوره يي كه اين حقير تحصيلات دانشگاهي خود را در فرانسه آغاز كردم، با پديدة عجيب و غريبي آشنا شدم كه مجبور بودم نام او را «همكلاسي»، آنهم «همكلاسي هموطنم» بگذارم! از هر زاويه يي كه بگوييد، رحيم، آدمي بود كه هم حيرت همگان را بر مي انگيخت، هم همه را به اين سوال وا ميداشت كه چرا او اين كارها را ميكند؟

دو ويژگي برجسته رحيم، يكي «تقلبهاي لورفته» بود، ديگري «نگفتم سياهدانه است»!

تقلب در امتحانات تقريبا تبديل به يك بيماري براي رحيم شده بود. اينقدر در رابطه با شيوه هاي جديد تقلب در امتحان وقت و انرژي مصرف ميكرد، كه آدم متحير ميماند كه چرا همين وقت را صرف درس خواندن نميكند؟ هنوز هيچ كس پاسخ اين سوال را در نيافته بود كه سوال دومي ذهن همه را به خودش مشغول ميكرد،با توجه به اين همه موشكافي در درآوردن شيوه هاي تقلب، رحيم چكار ميكند كه هر بار گير ميافتد و معلم يا ممتحن در همان دقايق اول امتحان مثل عجل معلق بالاي سرش رفته و فاتحانه خودكار يا كفشي كه او تقلب هايش را در آن قايم كرده بود، در بالاي دست گرفته و افشا ميكند؟

وقتي از خود رحيم مي پرسيديم كه چي شد اينبار هم گير افتادي؟ وي هميشه پاسخ ميداد «مرا لو داده اند»!

ويژگي بارز ديگر رحيم «نگفتم سياهدانه است» بود. او عادت داشت كه روي ادعايي كه به وضوح غلط است بايستد و وقتي اثبات ميشد كه حرفش از بيخ اشتباه است، تكرار ميكرد «ديدي حق با من بود؟». انبوه مثالهاي اين كنش واكنش را لابد خوانندگان عزيز حدس ميزنند و نيازي به اينكه سرتان را با آن درد بياورم نيست.

حالا حكايت، حكايت هيأت اعزامي حكومت آخوندي به پاريس است تا به برج ايفل دخيل ببندند و جون تو و مرگ من، يك اقدامي عليه مجاهدين از اين دخيل بستن در بياورند!

اگر مابازاي تقلبهاي رحيم، كلمة «بند و بست» را بنويسيد، اين اقدام «لو رفته» آخوندها همان تشبثات بيهوده رحيم براي نمره آوردن را تداعي ميكند. يكي نيست به اين تسبيح به دستان بگويد كه اگر ميتوانستيد مجاهدين را محدود كنيد كه در طول سيزده سالي كه سنگين ترين پرونده قضايي ـ سياسي تمام تاريخ معاصر توسط سردمداران سياست ننگين مماشات عليه مجاهدين باز شده بود، ميكرديد. نه بروجردي، بلكه پدرجّد بروجردي هم نتوانست اين كار را بكند و در طول همين سيزده سال، مجاهدين بالاترين دستاوردهاي سياسي در تاريخ جنبشهاي مبارز معاصر را به نام خود نوشتند.

حالا كه نه تنها اين پرونده بسته شده (آنهم با مُهر مشروعيت مقاومت كه توسط قاضي ترويديچ در حكم منع تعقيب پرونده تروريستي آورده شده) بلكه فضاحت بند و بستهاي ننگين آن به گوش هر آدم و عالمي رسيده است، ديگر متصور است كه عنصر دون پايه يي مثل بروجردي به چه دستاوردي برسد؟

«نگفتم سياهدانه است» اين حكايت هم در اين است كه بالاخره ما نفهميديم اين چه «گروهكي» است كه آخوندها از سال 60 به اينور قسم ميخورند كه «تمام شده» و «منفور مردم در ايران است» و باز هم بعد از سي و سه سال به هر دري ميزنند كه آنرا محدود كنند و آنرا «خطرناك» محسوب ميكنند؟!: «نگفتم گروهك است»!!

البته ناگفته نماند كه اين رحيم بدبخت مثبتي هم داشت كه بايد به آن اذعان كرد. خوب نيست آدم غيرمنصفانه فقط منفيات آدمها را برجسته كند. مثبت رحيم در اين بود كه پس از پنج سال درجا زدن در كلاسهاي اول دانشكده هاي مختلف، متقاعد شد كه درس خواندن، آنهم در فرانسه، كار او نيست و ترجيح داد كه به كار دستفروشي در متروهاي پاريس مشغول شود. به نظر ميرسد كه آخوندها از اين يك مثبت هم عاري هستند!