دُروغگویی مسوولان جمهوری اسلامی، به عُنوان یک حوزه مُستقل در پهنه وظایف سازمان بازرسی کُل کشور قرار گیرد؛ این پیشنهاد مُبتکرانه و نادر را یک پایور رقیب دولت نظامی - امنیتی مطرح ساخته است.
آقای مُحمد دهقان، عُضو هیات رییسه مجلس مُلاها خواهان آن شده است که "سازمان بازرسی کُل کشور اسامی مسوولینی که وعده های غیرقابل تحقُق داده و به اعتماد مردُم ضربه می زنند را اعلام کند تا این افراد در مراجع قانونی بازخواست شوند".
توجُه یکباره این مسوول حُکومتی به مُعضل وعده های دُروغ و تلاش وی برای ارایه راه حل چیرگی بر آن می تواند از بندبازی آیت الله خامنه ای بین دولتی که خود بر کار گُمارده و مُنتقدان آن تاثیر پذیرفته باشد. رهبر جمهوری اسلامی هفته گذشته به اعضای هیات دولت که به دیدار او رفته بودند، گوشه زده بود: "خوب است که مُقایسه ای نیز بین وعده های دولت و کارهای انجام شده صورت پذیرد."
آقای دهقان روی همین سُخن، ریل گُذاری کرده و به سمت جلو تاختن گرفته است. این امر که او و آقای خامنه ای دُروغگویی پایوران دولتی به مثابه یک سیاست رسمی را به رسمیت می شناسند و لازم می بینند در این باره سُخنان نیشدار به زبان بیاورند، بی تردید برای باند ولایت یک پیشرفت در امر نزاع خانوادگی به شمار می رود اما از سوی دیگر، بهترین سند برای اثبات توانایی آن در اداره کشور و سلامت مُجریانش نیست.
در همین حال، نگاهی دقیق تر به انتقاد مزبور روشن می کند که رفتار شیادانه ی همپالکیهای بی کفایت، نقش زیادی در طرح موضوع بازی نمی کند. آقای خامنه ای از "بالا رفتن توقعات مردُم به خاطر دادن وعده ها" شکایت دارد و آقای دهقان در همین راستا دلیل می آورد: "طرح شعارهای غیر واقعی، توقعات ناروای عامه را افزایش داده و مردم را در مقابل نظام قرار می دهد."
این امر می تواند علت جولان 6 ساله و بدون مانع دولت برگُمارده آقای خامنه ای در میدان دروغ زنی و گزافه گویی را توضیح دهد. تا هنگامی که خلاف گویی و شارلاتانیسم برنامه ای در خدمت پوشاندن ناکارآمدی مُفتضحانه "نظام" و رنگ کردن فجایع و بُحرانهای ناشی از آن قرار داشته باشد، غریزه راستگویی "رهبر" مُنزه و رُقبای "باند انحرافی" نیز قلقلک نمی شود. فقط آنگاه که خانه شاگرد به نفع حساب شخصی خود چک بی محل می کشد، "آقایان" نیز شروع به جر زنی کرده و خواهان آنچه که "ندادن وعده" می نامند، می شوند؛ یک وعده ی به نوبه خود دُروغ دیگر!
آقای مُحمد دهقان، عُضو هیات رییسه مجلس مُلاها خواهان آن شده است که "سازمان بازرسی کُل کشور اسامی مسوولینی که وعده های غیرقابل تحقُق داده و به اعتماد مردُم ضربه می زنند را اعلام کند تا این افراد در مراجع قانونی بازخواست شوند".
توجُه یکباره این مسوول حُکومتی به مُعضل وعده های دُروغ و تلاش وی برای ارایه راه حل چیرگی بر آن می تواند از بندبازی آیت الله خامنه ای بین دولتی که خود بر کار گُمارده و مُنتقدان آن تاثیر پذیرفته باشد. رهبر جمهوری اسلامی هفته گذشته به اعضای هیات دولت که به دیدار او رفته بودند، گوشه زده بود: "خوب است که مُقایسه ای نیز بین وعده های دولت و کارهای انجام شده صورت پذیرد."
آقای دهقان روی همین سُخن، ریل گُذاری کرده و به سمت جلو تاختن گرفته است. این امر که او و آقای خامنه ای دُروغگویی پایوران دولتی به مثابه یک سیاست رسمی را به رسمیت می شناسند و لازم می بینند در این باره سُخنان نیشدار به زبان بیاورند، بی تردید برای باند ولایت یک پیشرفت در امر نزاع خانوادگی به شمار می رود اما از سوی دیگر، بهترین سند برای اثبات توانایی آن در اداره کشور و سلامت مُجریانش نیست.
در همین حال، نگاهی دقیق تر به انتقاد مزبور روشن می کند که رفتار شیادانه ی همپالکیهای بی کفایت، نقش زیادی در طرح موضوع بازی نمی کند. آقای خامنه ای از "بالا رفتن توقعات مردُم به خاطر دادن وعده ها" شکایت دارد و آقای دهقان در همین راستا دلیل می آورد: "طرح شعارهای غیر واقعی، توقعات ناروای عامه را افزایش داده و مردم را در مقابل نظام قرار می دهد."
این امر می تواند علت جولان 6 ساله و بدون مانع دولت برگُمارده آقای خامنه ای در میدان دروغ زنی و گزافه گویی را توضیح دهد. تا هنگامی که خلاف گویی و شارلاتانیسم برنامه ای در خدمت پوشاندن ناکارآمدی مُفتضحانه "نظام" و رنگ کردن فجایع و بُحرانهای ناشی از آن قرار داشته باشد، غریزه راستگویی "رهبر" مُنزه و رُقبای "باند انحرافی" نیز قلقلک نمی شود. فقط آنگاه که خانه شاگرد به نفع حساب شخصی خود چک بی محل می کشد، "آقایان" نیز شروع به جر زنی کرده و خواهان آنچه که "ندادن وعده" می نامند، می شوند؛ یک وعده ی به نوبه خود دُروغ دیگر!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر